กูเพิ่งอ่านลิ่วเหยาจบ บอกตามตรงว่าใช้เวลาอ่านนานกว่าเรื่องอื่นพอสมควร(เว้นปราชญ์ฯที่กูอ่านไม่จบ....) กูไม่นับว่าเป็นสปอยล์ดังนั้นขอไม่ใส่จุดนะ ในส่วนของเนื้อเรื่อง ความสัมพันธ์ศิษย์พี่ศิษย์น้องกูชอบมากแบบมากๆ โดยเฉพาะช่วงที่ทุกคนผลัดกันเลี้ยงศิษย์น้องหญิงเล็ก กูอ่านแล้วเห็นแต่ความพินาศวนเวียนอยู่ในหัว กูสงสารสุ่ยเคิงสุดหัวใจเลยชิบหาย555555 ตอนเปิดขุนเขากลับสำนักอีกครั้งอันนี้ก็ทัชใจกูมาก คือกว่าจะเดินมาถึงจุดนี้กันได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยอ่ะ กูสุดอิน ส่วนเรื่องแปลอ่านไม่รู้เรื่องที่หลายๆคนพูดถึงกูกลับคิดว่าน่าจะเป็นที่เนื้อเรื่องมากกว่าว่ะ เพราะท้ายๆเล่มสองไปจนถึงเล่มสามค่อนข้างอ่านยาก กว่าจะย่อยเรื่องสารพัดมรรคาได้กูแทบแหวะ ย่อยยากชิบหายอันนี้ไม่ค่อยอินเท่าไหร่ ภาษาแปลไม่ได้แย่อะไรขนาดอ่านไม่รู้เรื่องนะ แค่ประโยคบางประโยค เขาใช้คำแปลออกมาอ่านเข้าใจยากไปหน่อย(หรือเพราะกูไม่ชินคำที่เขาใช้เองก็ไม่รู้) บางคำกูถึงขั้นต้องถามปู่เกิ้ลเอา แต่โดยรวมแล้วสำหรับกูนับว่าไม่เสียดายตังค์ แค่ต้องใช้เวลาในการอ่านแอนด์ย่อยนิดหนึ่ง