โมเดลกูไม่ชอบเลย แม่งเวอร์จัดๆ ตัวเอกซูจนสายหัวนึกว่าเทพลงมาจุติ รักหลังเลนส์ก็วงการนายแบบนางแบบเหมือนกันแต่ยังดูเรียลกว่า คือโมเดลมันเล่นมาแบบไร้อุปสรรค โชคเข้าข้าง ที่หนึ่งจักรวาลชิบหาย ทำไรก็ดีๆๆๆสลับกับบรรยายว่างดงามอย่างงู้นอย่างงี้เป็นสองสามย่อหน้า นายเอกงี้คือนอกจากจะเปนสุดยอดนายแบบแล้วก็ยังเทพจนถึงขั้นอ่านนิตยสารเป็นโกดังในเวลาสั้นๆแล้วจำชื่อคนในนั้นได้หมดอีก อะไรมันจะขนาดนั้นวะ คงเพราะกูไม่อินคาร์นายเอกด้วยแหละมั้ง คือสำหรับกูจะอินกับตัวละครที่เก่งๆก็ต่อเมื่อเห็นว่ามันทำอะไรมาถึงจะเก่ง งงมะ คือต้องเห็นว่ามันพยายามอะไรมา เห็นว่ามันเติบโตยังไงผ่านอุปสรรคอะไรมาบ้างไรงี้อะ แต่เรื่องนี้คือนายเอกทะลุมิติมาปุ๊บก็บรรยายเลยว่าเก่งเทพ ชาติที่แล้วเป็นซูเป้อโมเดลงู้นงี้ กูอ่านเลยเอือมๆ พระเอกก็เทพเหี้ยยยยยๆ เป็นแม่งทุกอย่างบนโลกแล้ว เป็นซูเปอร์โมเดลเบอร์1อย่างเดียวยังพอว่า นี่แม่งเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่บริษัทละยังเป็นดีไซน์เนอร์เบอร์หนึ่งอีก กูล่ะยอมใจจริงๆ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เข้าใจว่าเป็นนิยายแต่ก็.......... สายฟีลกู้ดพระเอกนายเอกเมพก็น่าจะชอบมั้ง แต่กูไม่เครอะอ่านไม่จบเล่มแรกด้วยซ้ำ ให้เป็นนิยายที่กูปาทิ้งอันดับหนึ่งของปีนี้เลย (ปีที่แล้วคือแผนทวงแค้น) เทขายทันทีไม่มียั้ง
ซูเปอร์สตาร์นี่คนแต่งเดียวกับซูเปอร์โมเดลปะ กูหลอนโมเดลมากๆๆๆๆๆๆแต่ถ้าเพื่อนโม่งบอกว่าสตาร์สนุกกว่าก็อาจจะหาโอกาสลองสอยมาลองดู ถ้าไม่รอดอีกก็คงต้องขีดฆ่าชื่อนักเขียนคนนี้เป็นแบล็กลิกต์ของตัวเองแล้ว