กูเพิ่งเคลียร์ล่าทรยศเสร็จ กูเหมือนเคยเห็นเพื่อนโม่งสักคนรีวิวไว้แล้ว กูมารีวิวเสริมอีกเสียงแล้วกัน
สำหรับกูคือดีเลย ใครเบื่อๆแนวจีบกันมุ้งมิ้งไปเรื่อยๆหรือแนวเกิดใหม่แล้ว อยากไปอ่านแนวแอคชั่นเซอร์ไววัลบ้างแต่ก็ยังตัดความวายไม่ขาด กูแนะนำเรื่องนี้ แนวเรื่องก็คืออยู่ดีๆก็กลายเป็นผู้เล่นของเกมเซอร์ไววัลที่มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย (กูก็หวังว่ามันจะเฉลยปมในตอนหลัง ไม่ปล่อยให้แบบมันมี มันคงอยู่ มันไม่ต้องการเหตุผลแบบหลายๆเรื่องนะ) นายเอกโผล่มาก็เจอพระเอกนศแพทย์ที่สกิลวิเคราะห์และเอาตัวรอดสูงช่วยไว้ตอนกำลังงงๆกับสถานการณ์ เลยได้จับคู่กันฝ่าเกม โดยเกมนี่จุดหลักคืออันตรายจากธีมเกมเช่นซอมบี้ (เกม1) หรือแมลง(เกม2) ที่จะคอยฆ่าคน กับตัวยูดาส npc เกมที่จะแฝงมาเพื่อยุแยงคนเล่นให้ฆ่ากันเอง โดยอาศัยร่างของคนเล่นที่ตายแล้ว คนเล่นต้องเอาชีวิตรอดให้ได้จนรุ่งสาง โดยพื้นที่คือมหาวิทยาลัยของตัวเอกที่สิ่งแวดล้อมจะเปลี่ยนไปตามธีมเกม เกมจะสุ่มไอเทมหรือสกิลให้คนเล่นคนละชิ้น เนื้อเรื่องก็เล่าวิธีเอาตัวรอดของตัวเอก ในระหว่างนี้ก็จะมีพัฒนาการหลายๆอย่างทั้งด้านร่างกายและจิตใจจากที่ไม่เคยเห็นเลือดก็ค่อยๆชินกับการฆ่า ความระแวงในหมู่คนเล่น และความสัมพันธ์ที่ค่อยๆมุ้งมิ้งของนอ.สายatk (คนเขียนให้นิคเนมกระต่ายใหญ่ แต่กูกลับคิดถึงหมาน้อยมากกว่า) กับพระเอกสาย int ผู้สุขุม คาร์ตัวละครคือกูชอบ มันจะมีตัวร้าย(รึเปล่า?)สายชิลล์ที่ชอบการฆ่าฟันอีกตัวนึง เป็นเพื่อนพระเอก ปมวางไว้ได้น่าติดตามดี ทั้งอดีตพอ. ทั้งที่มาและที่ไปเกม ความสัมพันธ์นี่จบเล่มแรกนอ.เพิ่งจะเริ่มโดขิๆใส่พระเอก ยังไม่มีอะไรในก่อไผ่ แต่เผอิญกูชอบโมเมนต์แบบนี้ จีบกันโต้งๆมันไม่ได้ฟีลนี้!
ส่วนเอเลเมนต์เซอร์ไววัลกูว่าทำได้ดี อาจจะรู้สึกหล่นๆบางจุดเมื่อเทียบกับnlแนวเซอร์ไววัล ตัวร้ายเกมแรกเดาง่ายไปหน่อย คำเตือนคือมัน gore มาก ฟันฉับเลือดกระจายสมองเละ แมลงสาบวิ่งพล่านไรงี้ แต่ก็ตรงตามธีมเรื่องนะคือเซอร์ไววัล ถ้าไม่รอดก็ตายอนาถอ่ะ
ดังนั้นใครเบื่อๆแนวทั่วไปแนะนำฮ่ะ กูไม่ค่อยเห็นวายไม่ค่อยมีแนวนี้