>>841 ในฐานะที่อ่านทั้ง 2 เรื่อง การ์เดี้ยนถึงมันจะเนื้อเรื่องเข้าใจยากแต่เซตติ้งเรื่องมันคือยุคปัจจุบันไง การเล่าเรื่องแบบนิยายทั่วไปเลยอ่านแล้วเข้าใจง่ายกว่า ในขณะที่ลิ่วเหยาเซตติ้งคือจีนโบราณ สำนวนมันจะไปอีกทางอยู่แล้ว คนอ่านยุคใหม่บางส่วนไม่ชินสำนวนกำลังภายในอยู่แล้วด้วย งานพีต้ากูได้ยินว่าโดยตัวงานเค้าเองก็ใช้ศัพท์ที่ยากอยู่แล้ว ลิ่วเหยากูไม่ว่าเรื่องศัพท์หรูศัพท์ฟุ่มเฟือยนะ แต่กูมีปัญหากับการเรียบเรียงสำนวนที่อ่านแล้วดิ้นได้ บวกกับวรรคตอนตัดๆสไตล์กำลังภายในด้วยอีก บางอันวรรคไปชนขอบขึ้นวรรคใหม่แล้วกูก็งง ว่าอันนี้มันต่อหรือมันมีเว้นวรรคความหมายมันจะเปลียนถ้ามันวรรคไง บางจุดกูก็งง ว่าทำไม่อ่านแล้วเหมือนความหมายขัดกับวรรคก่อน ซึ่งมีหลายจุดพอควร อีกอย่างงานพีต้ากูว่าเค้าบรรยายฉากแอคชั่นแล้วกูนึกภาพตามไม่ค่อยออกเป็นทั้งสองงาน
แต่ที่พูดทั้งหมดนี่กูชอบทั้งสองเรื่องเลยนะ ถ้าซื้อมาแล้วกูเชียร์ให้อ่านจบเล่ม 1 ก่อน ถ้ายังไม่โอเคก็แสดงว่าคงไม่ใช่สไตล์แล้ว
ปล. กูไม่เข้าใจว่ามันบำเพ็ญละกิเลสแล้วทำไมเจ้าแม่เหยียนถึงหื่นแตกใส่ศิษย์น้องได้เป็นครึ่งเดือน ทำไมที่บำเพ็ญมามันไม่เสื่อมมั่งวะ กูงงจุดนี้กะวายแนวเรื่องเทพเซียนที่ฝึกเอาบรรลุทุกเรื่องเลยนะ 555