>>765 ถ้ามีเสียงเชียร์อีกหน่อยกูต้องหลวมตัวแน่เลย แตที่>>766 บอกว่านักเขียนมีประเด็นนี่คือมูหรงเหรอวะ เรื่องอะไร กูอ่านมู้บ้างไม่อ่านบ้าง ใครแง้มให้กูฟังได้ เอาจิงๆเนื้อเรื่องดีกูก็ชอบ แต่กูจะแหม่งทุกทีถ้านข มีประเด็นอะไร นึกออกปะบางทีกูซื้อเพราะอยากสนับสนุนนข+ค่ายด้วยอะ อย่าด่ากูนะ กูแยกแยะไม่ได้จริงๆ5555
>>767 กูสปอยล์อ๋องให้ แต่จะพยายามบอกแค่เนื้อแต่ไม่สปอยล์จุดพีคๆนะ และเห็นมีคนถามเรื่องย่อด้วย กูเล่าแต่ต้น
เล่มแรก เปิดมา นอ ตื่นมาใน รพ บ้า อ๊องๆถึงอดีตว่าตัวเองเป็นอ๋องโน่นนี่ที่กลิ้งตกเนินละมาโผล่ในสถานพักฟื้น aka รพ บ้า ละ รพบ้าก็มีแต่คนไม่ปกติ โวยวายเพ้อเจ้อเป็นเงือกเป็นแม่ทัพโน่นนี่ แล้วตัวมันก็ดึงดันพูดกับคนรอบข้างว่ามันคือท่านอ๋องจริงๆ ไม่ใช่เจ้าของร่างนี้ แต่ทุกคนจะคิดว่ามันเป็นหนึ่งในคนไข้ที่เพ้อเหมือนกัน คนอ่านก็อาจจะเอ๊ะหน่อยว่ามึงบ้าจริงแล้วเพ้อหรือทะลุมิติมา จนมาเจอ พอ ที่หน้าเหมือนแม่ทัพในยุคอดีตที่มันทะลุมา เรื่องนี้ พอ ออกไวไม่เล่นตัว เป้นหมอที่รักษานาง แต่สักพักจะเฉลยว่าที่จริงตาหมอกลับมาทำอะไร และรู้จักตัวมันคนเดิมก่อนจะกลายเป็นท่านอ๋องแบบไหน
เรื่องตอนแรกจะวนอยู่กับสมาชิก รพ บ้า หาทางกล่อมท่านพ่อท่านแม่(ยุคปจบ) ว่ามันหายแล้ว มันไม่เป็นไร เรียนรู้เทคโนโลยียุคใหม่ (ทีวี มือถือ) แต่ก็ไม่รอด สุดท้ายทุกคนก็ยังคิดว่าบ้าอะ และ พอ ตอนแรกก็ไม่เชื่อ
แต่จุดที่กูชอบคือ นอ มันอ๊องๆเพี้ยนๆแต่สู้ เรียนรู้โลกใหม่ หาทางทำระเบิดจะพังกำแพง รพ แล้วระหว่างนั้นก็มีเรื่องวุ่นวายจากคนไข้ใน รพ นี่แหละมาเกิดรอบตัว แล้วท่านอ๋องคือชอบเอาตัวไปเผือกเรื่องเขา ภาษาในเล่มมันคือสร้างเวรกรรม555 เป็นนายเอกที่มีวีรเวรเยอะ จนมันเกือบระเบิดตัวเองตาย พอ ถึงได้ฟิวส์ขาดว่าจะไม่ยอมให้เป็นแบบเมื่อก่อน จากนั้นก็เลยเริ่มเฉลยอดีตร่างที่มันเข้ามาอยู่นี่ทีละนิด ว่าที่จริงเจ้าของร่างเดิมไปรู้ความลับของหัวหน้าองค์กรใหญ่ ก็เลยแกล้งบ้าหนีมาอยู่ที่ รพ และปัญหาคือหัวหน้าองค์กรไม่รู้ว่าไส้ในเป็นอ๋อง ไม่ใช่คนที่รู้ความลับมัน จบตรงเล่ม 1 คือนายใหญ่เตรียมจะไล่ฆ่าอีกรอบ (หลังจากมาโผล่ตอนท้ายๆ) และนางยังไม่ได้ออกจาก รพ สักก้าวนะ
เล่มสอง ยังเป็นชีวิตใน รพ แต่คนรอบตัวที่เฉลยสตอรี่ไปแล้วก็จะเหมือนคนปกติ(?)มากกว่าเดิม เล่มสองนางได้ออกไปเที่ยวเล่นสองสามหน กูขำที่นางตื่นเต้นกับทะเล เฮลิคอปเตอร์ แมคโดนัลด์และอื่นๆ นางน่ารักดีในสายตากูน่ะ...พอ เล่มนี้ตอนแรกจะหายหัว แต่กลับมาแล้วก็เทคแคร์กันดี เนื้อเรื่องมันจะต่อจากปมในเล่ม 1 กระจายบทให้คู่รองบ้าง
เรื่องนี้มีคู่รอง 3 แต่มีบทเยอะหน่อย 2 คู่ อีกคู่แค่มาแวบๆ และคู่รองที่ สนพ บอกว่าสลับคือแค่ไม่กี่ย่อหน้าในเล่มสองแบบกึ่งๆจะตัดเข้าโคมไฟ ที่จริงกูอ่าน MM ด้วย ก็เลยไม่มายกับเรื่องสลับ แต่คนที่ไม่ชอบกูคิดว่าก็น่าจะอ่านได้นะ ฉากมันน้อยมากอะ
แล้วปมหลักก็จะวนกลับมาที่นายใหญ่องค์กร ตอนแรกนึกว่าจะเข้ม กลายเป็นโบ๊ะบ๊ะเหี้ยๆ และจบดี ไม่มีใครตีกันตาย 5555
จุดที่กูจะเอ๊ะหน่อยคือเล่มสองเนี่ย นายใหญ่องค์กรน่าจะเข้มกว่านี้ แบบมันอ่อนข้อให้อ๋องน้อยง่ายไป ไม่เข้ากับมาดที่แม่งวางมาตั้งแต่แรกนัก แต่โทนเรื่องมันปูมาเบาๆ ไม่ได้วางมาให้หักเหลี่ยมขนาดนั้น กูว่าอยู่ในเกณฑ์รับได้ ไม่ได้อิหยังวะน่าขว้างทิ้ง
.
.
.
.
.
.
สรุปที่ถามว่าได้ออกจาก รพ มั้ย คือ พอ จะเชื่อว่าไม่ได้บ้าตั้งแต่เล่มแรกแล้ว แต่ไม่ให้ออกไปเพราะท่านอ๋องจะอ๊องจนถูกฆ่าได้ แต่นางได้ออกไปด้านนอกบ้างในเล่มสองนะ และตอนจบก็ดูจะอิสระแฮปปี้ดี สร้างเวรกรรมเหมือนเดิม ถถถ ตัว นอ มันไม่ใช่นายเอกสายน้องสายน่ารักนุ่มนิ่มอะ กูอธิบายไทป์ไม่ถูก แต่โดยรวมกูค่อนข้างชอบ อ่านสบายๆไม่เหนื่อยแรงว่ะ ถึงได้บอกแต่แรกว่ากูไม่ได้คาดหวังแต่ต้น แต่กลับพบว่าดีในสภาพการณ์ ปจบ5555
แล้วตอนจบมีสลับไปยุคโบราณแวบนึง เพราะเจ้าของร่างก็ทะลุไปอยู่ด้านท่านอ๋องแทน แล้วกูก็เลยรู้ว่าร่างอ๋องเฮ่าเชื่อมต่อกันด้วยทักษะการสร้างเวรกรรม กูสงสารแม่ทัพกูยุคโบราณมาก555555