เรื่องกูกับคนที่กูชอบอ่ะก็เหี้ยสัสๆเลย คือที่นี่ไม่ใช่เมืองไทยเว้ย อยู่แถบแสกน กูอยู่ประเทศที่คนเป็นอินโทรเวิด แล้วขนาดคนที่กูชอบเป็นคล้ายๆหัวหน้าคณะแม่งขนาดคุยกับอาจารย์กับทุกคนมันยังเป็นอินโทรเวิด กูรู้อ่ะชัดๆแล้วว่ามันอยากคุยกับกู มันก็น่าจะรู้กูก็อยากคุยกับมัน แต่ติดหลายเรื่องเลย มันแทบไม่มีโอกาสให้คุยกันเลย สังคมที่นี่การchitchatแม่งแทบไม่ทํา หรือทําก็ทําน้อย แล้วกูจะจีบยังไง กูเคยคุยกับมัน มันจะไม่เกิน5ประโยคแล้วเดธแอร์ กูกากภาษาบ้านมันด้วยแล้วมันไม่พูดอิง(พูดได้ แต่มันจะawkwardเวลาสลับภาษาไปมา กูว่ามันก็ถือให้เกียรติกูนะที่ไม่ใช้อิงอ่ะ) ที่ได้interactมากสุดก็คืองานกลุ่ม คืออะไรวะคลาสนั้นแม่งมีเด็กต่างชาติคนอื่นด้วย เด็กที่นี่แทบไม่มีใครสนิทกันเลยในห้อง จะมีเพื่อนสนิทก็2-3คนข้างนอก บ้าไปแล้ว แต่เป็นเรื่องจริง
กูไม่แปลกใจประชากรประเทศเหี้ยนี่แม่งลดได้ไง ทําไมผู้ชายทุกคนในคลาสที่มาเรียนยังโสด ทําไมไอนั่นมันยังตัดใจเรื่องความรัก?(มันโพสต์ในสเตตัสเมื่อหลายปีก่อน อย่างล้อมุกกูแต่งงานกับเกม หรือแต่งงานกับตัวเอง) ครวยยยยย ม่ายยยยยยยยย
ไอห่า generation Zแม่ง Fucked up กูจะเรียนจบในไม่กี่ปีนี้แล้ว มันไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรจะเสียแล้วไปบอกชอบโต้งๆได้อ่ะ กูแอบคิดมากด้วยแหละ กูไม่อยากสารภาพรักทั้งที่ความสัมพันธ์มันเป็นอย่างนี้ กูว่ากูcreepไอสัส กูชอบมันเพียงเพราะกูดูมัน คนจริงๆมันเป็นไงกูยังไม่รู้ มันอาจจะมีผัวเก็บรึเปล่ากูก็ไม่รู้
ถามว่ากูชอบมันเพระาอะไร กูว่ามันเป็นคนดีมากๆ ช่วยเหลือคนอื่น เป็นคนที่ทุกคนแอบชอบอ่ะ เพื่อนอาจารย์ก็ชอบ เป็นคนที่มีความpositive กูว่าสาวๆก็ปิ้งแม่งเหอะ แต่อีกด้านคือแม่งเป็นสายกบฎๆหน่อย กวนตีน อินดี้ แต่ถึงงั้นแท่งก็เป็นคนที่ เวลาทุกคนพูดถึงไอนี้มันจะมีความเอนดูแม่งทั้งที่มันเหมือนพวกเด็กเหลวไหลแต่แต่แม่งก็รับผิดชอบงานตลอด แทบจะเป็นไม่กี่คนของห้องด้วยเพราะคลาสกูแม่งมีแต่พวกเหลวไหล70% (including myself)
ก็ไม่รู้ว่าอยากคุยกับกูหรือชอบกูตรงไหน อาจจะเพราะดูโพสต์มีมตัดพ้อชีวิตคล้ายๆแม่งเหรอวะ หรือเพราะกูเป็นเอเชี่ยนเหรอวะ สาสถึงคนที่นี่จะบอกกูหล่อแต่อย่างกูมันหาได้ทั่วไปในแผนดินเอเชียโว้ย มันคือหล่ออย่างกับพวกเอลฟ์กูเถื่อนอย่างกะเป็นพวกคนแคระไอสัส ไปไกลๆจากกูซะ ไปหาผัวดีๆเถอะนะนาย กูแม่งมีแต่ความnegative เส็งเครง กาก เทียบกับมึงไม่ได้เลย กูจะดีใจมากที่มึงมีผัวเก็บอ่ะ มีเถอะ กูจะได้เลิกว้าวุ่น กูอยากจะโฟกัสกับการเรียน มึงเลิกพีเซ้นงานแล้วมองหน้ากูบ่อยๆได้แล้ว เลิกแก้งานให้เด็กต่างชาติมันเข้าใจได้ง่ายด้วย เลิกทําเป็นเนียนรอให้กูเดินผ่านแล้วเดินตามหลัง เลิกสโตคกูวววววว เลิกยิ้มใส่บ่อยๆ เลิกตอบแชตไว้เวลากูถามในกลุ่มแล้วคนอื่นเสือกไม่ตอบ กูเข้าใจผิดหมดแล้วไง
แต่จริงๆกูก็อยากให้มันรักกูหว่ะ ถ้ามันเป็นเรื่องจริงอ่ะ หรือไม่มึงก็รุกดูจริงๆจังๆดิวะ กูกาก แต่มึงก็กาก กูเข้าใจ กูว่าหลายๆอย่างเรามันคล้ายกัน แม่งเป็นพวกสโตคเกอร์เว้ย ชอบดูcrushตัวเอง แอบหยอดหน่อย แล้วไม่ทําไรต่อแค่เอาเก็บไปคิดที่บ้าน มโนในหัว เงี้ยเหรอวะ ทำไมต้องมาชอบกันวะ เหมือนอารมณ์ไม่มีคนรุกไอเหี้ย มันจบแล้ว มึงอ่ะยังดีทีาโฟกัสเรื่องเรียนได้ แต่กูเละเลยสัส เพราะกูจะกลับไปโลกของกูแล้ว แยกย้ายโตไปเป็นผู้ใหญ่หางานหาการ กูสับสนเรื่องมึงกับเรื่องอนาคตกูอ่ะ จมปลักอยู่แต่เหี้ยไรไม่รู้เสียเส้นของแท้ เราจะเพียงแค่simpกันไปมาแบบนี่เหรอวะ
คือคนที่กูเคยชอบก่อนๆกูก็simpเงียบๆไม่ได้อะไร พอจากไปก็เก็บเป็นความทรงจำ แต่นี่อีกฝ่ายแม่งให้ท่าไง กูไม่รู้ว่ากูจะพลาดอะไรไปมั้ย หรือเราควรมุ่งมั่นเป็นโสดเป็นincelกันเหรอ กูเพ้อมากจนฝันถึงมึงทุกเช้า ตื่นมากูก็คิดได้แต่ปยว่ากูรักมึงหว่ะโยอาคิม กูร้องไห้เพราะกูไม่อยากกลับไทย กูไม่อยากจากมึงหว่ะ ฆวย แม่งdelusional โม่งไม่แตกหรอกเด็กนอร์ดแม่งไม่เล่นโม่ง ฆวย