กู 809 เมื่อกี้ กูอยากขยายความเพิ่มว่าส่วนตัวกูไม่ได้คิดว่านิยายมันต้องเป็นสิ่งมีสาระ จรรโลงสังคม หรือภาษาเลิศหรู ถึงจะมีคุณค่า แค่มีเงื่อนไขแตกต่างกันไปในแต่ละ genre
ยกตัวอย่างเลย ถ้ามึงอยากเขียนงานกาวๆ ก็ต้องเป็นงานกาวที่สนุก คนอ่านอ่านแล้วร้อง "อีเหี้ย คิดได้ไง 55555" ไม่ใช่ "อิหยังของแม่งวะ"
ถ้าเป็นงาน real life มึงก็ไม่ควรกาวหรือแฟนตาซีจนตรรกะบินหลุดออกนอกโลก
ถ้าเป็นแนวอีโรติก + เรื่องเสียว อย่างน้อยอ่านแล้วต้องฟินจริง ไม่ใช่นั่งขำพวก "พั่บๆ ๆ อร๊าง แอร๊ย อ๊าาาา"
แล้วสำคัญที่สุดคืออย่า justify สิ่งไม่ดีให้เป็นสิ่งชวนจิ้น ชวนฟิน (พวก rape culture ไรเงี้ย) จะใส่คอนเทนต์ทำนองนั้นก็ใส่ได้ แต่ถ้ามึง romanticize มันให้กลายเป็นสิ่งดีๆ ชวนฝันเมื่อไหร่ มันก็น่าตั้งคำถามแล้วว่านิยายเรื่องนั้นดีจริงเหรอ
ส่วนเรื่องสำนวนกูไม่ซี เพราะกูมองว่ามันเป็นเครื่องมือที่นักเขียนใช้ในการเล่าเรื่อง (อารมณ์เหมือนเครื่องมือที่ใช้ทำงานนั่นแหละ) ถ้าใช้สำนวนเหมาะสมกับตัวงาน มันก็จะช่วยเสริมคุณค่าให้นิยายเรื่องนั้น แต่ก็ต้องยอมรับว่าสำนวนชั้นเลวหรือสำนวนกากๆ มันมีอยู่จริง แล้วงานประเภทไหนที่องค์ประกอบอื่นดีแต่สำนวนกากมันมีคุณค่ามั้ย ก็ต้องพึ่งวิจารณญานส่วนบุคคลแล้วว่ะกูว่า lol