>>742 ชอบอาร์คเดียวกะกูเลย อ่านซ้ำหลายรอบมากเพราะตอนจบสะใจ ให้มันรู้ซะมั่งว่าความรักอันยิ่งใหญ่เป็นยังไง อิอิอิอิอิ อีกอาร์คที่ชอบก็ที่นายเอกเป็นเกอร์ละต้องเลี้ยงองค์ชาย นั่นก็ตีกันสนุกดี แล้วก็อาร์คเปียโนโซนาตาร์ด้วย บุตรแห่งโชคชะตาโคตรโหดโคตรจิต แต่ที่รู้สึกว่าเขียนได้เจ็บจี๊ดดีก็ต้องเล่มห้าอาร์คมารพระ! ตอนที่น้องโจวกล่าวคำสาบานนี่กูหน่วงสุดๆ ดีนะสุดท้ายพี่โล้นก็กลับใจ ฮึ่ม
>>746 สหาย มึงคิดเหมือนกูเลย โดยเฉพาะข้อ 1 คือถึงตัวเอกนิยายเฟิงหลิวจะเมพโคตรๆแค่ไหนนางก็มีวิธีเขียนให้เราไม่เกลียดไม่หมั่นไส้ได้อ่ะ55555 ตัวร้ายตัวประกอบก็ไม่ได้โง่ดักดาน ไม่ flat ดูมีชีวิตจิตใจ มันเลยให้ความรู้สึกว่าน้ำหนักไม่ได้เอียงไปทางตัวเอกอย่างเดียว แต่ก็ใส่ใจตัวละครแวดล้อมด้วย ส่วนข้อ 2 กูเนี่ยตงิดๆกับตรรกะบางอย่างในเรื่องแต่ก็ดันคล้อยตามนางทุกที ดูท่าเฟิงหลิวจะเก่งเรื่องเขียนโน้มน้าวจิตใจคนอ่านจริงๆว่ะ ฮือ กูอยากได้สกิลแบบนี้บ้างชะมัด