สปอยเทียนกวานต่อจาก >>661 เทียนกวาน Part.38
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนกับซือชิงเสวียนพยายามหาทางออกจากอุโมงค์ดินแฉะอุ่นเหนียวโคลน ตอนนั้นเองก็มีเสียงอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้างหน้าพร้อมทำให้แผ่นดินไหวสั่นเทือน ทั้งสองมองหน้ากันแล้วรีบเปลี่ยนทิศไปฝั่งตรงข้ามโดยพร้อมเพรียง ทว่าอีกทางก็มีเสียงดังขึ้นเช่นกัน พวกเขาถูกล้อมทั้งหน้าหลัง ไม่นานไส้เดือนยักษ์สีม่วงก็ปรากฏให้เห็น เซี่ยเหลียนบอกให้ซือชิงเสวียนเร่งไฟในมือ ทำให้ไส้เดือนที่กลัวแสงต้องเว้นระยะห่างจากพวกเขา แต่นอกจากพลังของเทพแห่งลมจะค่อยๆ ลดจนแสงไฟริบหรี่ลงเรื่อยๆ อากาศหายใจก็เริ่มจะไม่พอ ตอนแรกพวกเขาตั้งใจจะวาดคาถาย่นระยะทาง แต่ผิวดินเละๆ ก็ส่งผลให้ไม่สามารถวาดอะไรลงไปได้ แล้วเซี่ยเหลียนก็เหยียบเจอประตูหินบนพื้นเหมือนก่อนหน้านี้ เขารีบส่งลูกเต๋าให้เทพแห่งลม คราวนี้แต้มออก 3 และ 4 ภาพบนแผ่นหินเปลี่ยนไปเป็นภาพป่าซึ่งมีผู้คนเต้นเป็นวงกลม และในตอนที่ไส้เดือนพุ่งเข้ามา ประตูก็เปิดออกพอดี
เทพทั้งสองหล่นมาอยู่ในโพรงต้นไม้ ร่างกายที่กระแทกกันเองระหว่างทางทำให้ระบมไม่น้อย เซี่ยเหลียนผู้คุ้นชินกับความเจ็บแล้วไม่มีปฏิกิริยาอะไรมากนัก ส่วนซือชิงเสวียนร้องโอดโอย บอกว่าทำงานกับเซี่ยเหลียนช่างเต็มไปด้วยเรื่องตื่นต้นเสียจริง ทำให้คนฟังหัวเราะเบาๆ แล้วกล่าวขอบคุณอีกฝ่ายที่มาร่วมงานด้วยกัน ตอนนี้พวกเขาน่าจะอยู่ในป่ากลางหุบเขาลึกที่ใดที่หนึ่ง แต่ไม่ทันทำอะไรทั้งสองก็เจอกับคนป่าเผ่ากินคนเข้ามาล้อมจึงรีบเผ่นแน่บตามหาประตูกันอีกรอบ หนึ่งในกลุ่มคนป่าปาก้อนหินโดนแก้มของซือชิงเสวียนได้แผล ทำให้เทพแห่งลมโกรธจนไม่สนกฎสวรรค์ว่าห้ามใช้พลังทำร้ายมนุษย์ เขาใช้พัดเทพเป่าพวกคนป่าไปกระแทกต้นไม้ ทั้งสองจึงสามารถเดินหาประตูกันได้โดยไร้คนก่อกวนอีก และในที่สุดพวกเขาก็หามันพบ
ซือชิงเสวียนบอกให้เซี่ยเหลียนเป็นคนลองเสี่ยงดวงทอยเต๋าเพราะโชคที่ฮวาเฉิงให้ยืมมาอาจพอมีเหลืออยู่ ได้ยินอีกฝ่ายเรียกอ๋องผีว่าซานหลางของท่านก็ทำให้เซี่ยเหลียนรู้สึกอายขึ้นมา อยากจะแก้ตัวแต่ก็ไม่รู้จะอธิบายอะไรเลยหันไปทอยเต๋าแทน คราวนี้ได้แต้ม 6 ทั้งสองลูก แต่รูปบนหินไม่ได้เปลี่ยนไป แล้วพวกเขาก็มาโผล่ที่บันไดยาวมืดที่ทอดลงลึกใต้ดิน ในขณะที่คิดว่าพวกตนอาจกลับมาที่จุดแรก ทั้งสองก็พบว่าบันไดนี้มีหลายขั้นกว่าคราวก่อน แล้วพวกเขาก็ได้กลิ่นคาวเลือดกับเสียงหอบหายใจของใครบางคน จากนั้นเสียงเย็นชาของชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาว่าเขาไม่มีอะไรจะพูดทั้งนั้น
หลังจากได้ยินเสียงนั้นซือชิงเสวียนก็รีบจุดไฟขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจอันตราย เบื้องหน้าคือชายในชุดสีดำกำลังนั่งพิงกำแพงหินด้วยใบหน้าซีดขาว แต่สายตาเยียบเย็นราวน้ำแข็ง กลิ่นเลือดทำให้รู้ได้ว่าอีกฝ่ายเจ็บหนัก พอเห็นหน้าอีกฝ่ายเทพแห่งลมก็ร้องว่าเป็นเจ้าเองหรือ เสียงของซือชิงเสวียนทำให้ชายคนนั้นเกือบจะเอ่ยคำเดียวกันออกมา แต่หลังจากเห็นคนตรงหน้าในสภาพครอสเดรสหลุดลุ่ยสกปรกเละเทะ ชายคนนั้นก็เงียบไป พอเซี่ยเหลียนถามว่าทั้งสองรู้จักกันหรือ ชายชุดดำก็รีบตอบว่าไม่รู้จัก ทำเอาซือชิงเสวียนครวญว่าการรู้จักกับเขามันน่าอายหรือหมิงซ่ง ทั้งยังเคลมว่าพวกตนเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่อีกฝ่ายก็ตอกกลับว่าเขาไม่มีเพื่อนที่วิ่งไปไหนมาไหนด้วยสภาพเช่นนี้ (คำว่าซ่ง ความหมายประมาณเพื่อนผู้ชายเรียกกันว่า Bro ในภาษาอังกฤษ)
ได้ยินเทพแห่งลมเรียกชายตรงหน้าอย่างนั้น เซี่ยเหลียนก็นึกขึ้นได้ว่าเทพแห่งดินมีชื่อว่าหมิงอี้ พอซือชิงเสวียนบอกเพิ่มว่าเซี่ยเหลียนกับหมิงอี้เคยกันแล้วที่เส้นทางปั้นเยวี่ยก็ทำเอาหน้าซีดๆ ของหมิงอี้ดำทมึน และเซี่ยเหลียนก็ถึงบางอ้อว่าอีกฝ่ายคือสตรีชุดสีดำที่อยู่กับเทพแห่งลมในตอนนั้น นอกจากซือชิงเสวียนจะชอบแต่งหญิงแล้ว ดูท่าจะยังชอบดึงคนอื่นมา Trap ด้วย พอนึกว่าก่อนหน้านี้เทพแห่งลมพยายามชวนเขาปลอมเป็นสตรีก็รู้สึกดีใจที่ไม่ได้หลวมตัว join the dark side ไป จากนั้นเซี่ยเหลียนจึงถามหมิงอี้ว่าเขาคือคนที่ส่งสัญญาณมังกรไฟหรือเปล่า ซึ่งเทพแห่งดินก็ยอมรับว่าเป็นเขาเอง แต่ด้วยอาการบาดเจ็บของอีกฝ่าย เซี่ยเหลียนจึงยังไม่สอบถามรายละเอียดและตั้งใจจะพากันหนีออกไปจากที่แห่งนี้ก่อน ซือชิงเสวียนแบกหมิงอี้ขึ้นหลัง ไม่นานนักเทพแห่งดินก็หลับไปทั้งอย่างนั้น เมื่อถึงประตูเซี่ยเหลียนก็ทอยลูกเต๋า ทว่าด้วยความมืดทำให้เขาไม่ทราบว่ามันออกแต้มอะไร เขาเปิดประตูพลางคิดหาทางพาหลางอิ๋งไปด้วยกัน แต่แล้วเขาก็พบว่าตัวเองกำลังลอยอยู่กลางอากาศก่อนตกลงบนอะไรบางอย่าง หลังจากตั้งสติได้ก็รู้ว่าตนหล่นมาใส่ฮวาเฉิงผู้นั่งอยู่บนบัลลังก์ในคลังแสง อ๋องผีเลิกคิ้วสูงมองใบหน้าของเซี่ยเหลียนอย่างต้องการคำอธิบาย และเมื่อเซี่ยเหลียนมองไปรอบๆ เขาก็เห็นหลางอิ๋งนั่งอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวเหมือนกำลังถูกสอบปากคำ และที่ประตูมิติ ซือชิงเสวียนก็กำลังจะตามเขาออกมา
.
.
.
.
.