>>316 อีกหนึ่งเสียงเห็นด้วยว่าส่วนที่ดีที่สุดของเรื่องตัวร้ายคือเส้นเรื่องเสิ่นจิ่วกับชีเกอ ส่วนตัวไม่ได้ชิบคู่นี้เลย แต่สะเทือนใจกับคู่นี้มากในฐานะครอบครัว แล้วดันมาเข้าใจไม่ตรงกัน ตอนอ่านถึงประโยคสุดท้ายของเสิ่นจิ่วในตอนพิเศษคือสะอึกมาก ประทับใจมาก กลายเป็นชอบเสิ่นจิ่วเฉย ส่วนชีเกอนี่ยกไว้ทูนหัวทูนเกล้า นึกถึงเรื่องตัวร้าย สิ่งแรกที่นึกถึงกลับกลายเป็นชีเกอซะอีก
ส่วนคู่หลัก ถึงจะชอบความสัมพันธ์รูปแบบนี้ ชอบเมะลูกหมาด้วย แต่มันยังไม่ลงตัว เหมือนขาดอะไรบางอย่าง อาจจะไม่ชอบเส้นเรื่องในเรื่องด้วยมั้ง แต่ก็อ่านได้ จุดแข็งของโม่เซียงจริงๆก็คือตัวละครเลยแหละที่ทำให้อินได้เป็นบ้าเป็นบอ ถึงตัวเนื้อเรื่องจะยังไม่แข็งแรงขนาดนั้น แต่เรื่องการสร้างตัวละครนี่ซูฮกเค้าเลยทั้งสามเรื่อง ยกให้เป็นนักเขียนที่จะตามเปย์ให้ครบ