ขอบคุณเพื่อนโม่งที่จุดประเด็นเสิ่นจิ่ว เขาเป็นคาร์ที่กูรักและเวทนามากเหมือนอะไรในโลกก็ไม่เข้าข้างเขา กูชอบเวลาที่พวกมึงมาคุยวิเคราะห์ตัวละครกัน
สำหรับพี่เจ็ดพูดแทนกูกันไปเยอะแล้ว แต่มีอีกเรื่องที่กูยังเสียดายและเสียใจอยู่คือความสัมพันธ์ของเสิ่นจิ่วกับหลิ่วชิงเกอไม่ว่าจะver.นิยายดั่งเดิมหรือver.โลกเสิ่นหยวนก็ตาม เพราะจนถึงท้ายที่สุดพี่หลิ่วไม่เคยรู้เลยว่าเสิ่นจิ่วไม่เคยแทงข้างหลังเขา (อย่างน้อยในเหตุการณ์ผ่านมุมมองนักเขียนเสิ่นจิ่วแค่ปากหนักแต่ไม่ได้ลอบแทงข้างหลัง ส่วนกรณีเหตุการณ์พี่หลิ่วธาตุไฟเข้าแทรกที่ไม่มีพยานใด ๆ ก็แล่วแต่คนจะตีความ)
สำหรับฟิคแก้กรรมของเสิ่นจิ่วกูค่อนข้างชอบพล๊อตที่เสิ่นจิ่วไปสิงร่างเสิ่นหยวนแทน กูอยากให้เขาปล่อยวางทุกอย่างแล้วมีชีวิตใหม่ มีอาร์ตนึงที่กูชอบมากคืออาร์ตเสิ่นจิ่วกับคุณชายโม่ (ชมรมคนถูกแย่งร่าง--)ที่ไปโผล่ในยุคปัจจุบันแล้วได้รู้จักกัน มันเป็นฮีลลิ่งเล็ก ๆ ของคนมีบาดแผลสองคนมาเจอกันและกูหวังว่าความสดใสของคุณชายโม่จะช่วยเยียวยาเสิ่นจิ่วได้ไม่มากก็น้อย