>>171 กูเห็นด้วยกับมึง เรื่องอาเหยากับลูกตีได้หลายอย่างเพราะเอาจริง ๆ เราไม่รู้เลยว่าอาเหยาคิดอะไรอยู่ (ก็เหมือนกับที่เราไม่รู้เลยว่าน้องเนี่ยรู้สึกยังไงกับสิ่งที่เขาทำ) เป็นจุดที่กูเสียดายนิดหน่อยของเรื่องเลย เพราะเรารู้จักพวกเขาในมุมมองคนอื่นและบางอย่างก็รวดรัดรวดเร็วเกินไปจนเราไม่รู้ความคิดความรู้สึกพวกเขาจริง ๆ จนมีการพูดกันหลายครั้งแล้วว่าอยากได้ไซด์สตอรี่ของตัวละครอื่น เพราะเอาจริง ๆ ถ้ามองในมุมมองนิยายอื่นนี้แทบเรียกได้ว่าเรื่องถูกขับเคลื่อนด้วยอาเหยาในอดีตและน้องเนี่ยในปัจจุบัน(ตัวละครเอก)แต่ถูกเล่าด้วยมุมมองวั่งเซี่ยน (เบี้ย/ตัวประกอบ)
>>172 พ่อจับแต่ง ส่วนพี่หมิงแกเป็นพวกอารมณ์รุนแรง (แต่ส่วนหนึ่งก็เพราะวิชาดาบของตระกูลด้วยที่คอยครอบงำทำให้คุมตัวเองไม่ได้) บอกรักบอกห่วงไม่ถนัดเป็นแต่พูดแรง ๆ จี้ใจ คนเข้าใจก็แล้วไปส่วนคนไม่เข้าใจก็นั่นล่ะ...นำสู่โศกนาฏกรรม