>>741 โอเค ขอบคุณๆ
จะว่าไปเรื่องนี้ตัวละครมีแต่คนเหงาๆ อ้างว้าง มีช่องโหว่ในหัวใจแทบทุกคนนะ กูรู้สึกไม่มีตัวไหนในเรื่องที่จิตใจปกติเลยสักคน กระทั่งพี่ซีเฉิง(ของกู) กูรู้สึกว่าเป็นตัวละครที่ดูเข้าถึงง่ายแต่ค่อนข้างยาก ยากกว่าหลานจ้านซะอีก แบบคุยด้วยเป็นมิตรด้วย เข้าใจทุกคนแต่มีน้อยคนที่จะเข้าใจพี่ซีแบบเข้าถึงจริงๆ เหมือนลึกๆเขาก็เหงาอะ การแสดงออกเลยเหมือนภายนอกดูเปิดใจแต่ก็ไม่ทั้งหมด (อันนี้ความเห็นส่วนตัวของกูนะ)
และปมหลายๆปมก็ชี้ไปทางครอบครัว
พ่อแม่พี่ซีกับวั่งจีก็แบบนึง มองอีกแง่คือมันจิตๆแบบฉันปกป้องคนที่รักด้วยการกักขังและบอกว่านั่นคือความรัก ทั้งที่มันอาจจะมีวิธีที่ดีกว่านั้นก็ได้ มันเลยส่งผลถึงสภาพจิตใจของทั้ง2หลาน คือฉากที่หลานจ้านว่าจะซ่อนเว่ยอิง กูฟังแล้วอดขนลุกไม่ได้อะ (แต่กูก็จะพยายามมองให้โรแมนติกนะ)
อย่างบ้านจิน บ้านเจียง หรือบ้านเวิ่น ปมทุกอย่างขมวดที่ความเป็นพ่อและตรรกะที่เพี้ยนบริสุทธิ์ของพวกพ่อๆเขาอะ