เอาจริงนะ เจียงเฉิงกูว่าถ้าหัดๆปล่อยวาง ไม่เอาตัวเองไปเทียบเว่ยอิงได้จะดีมาก คือเจียงเฉิงไม่ได้เก่งเท่าเว่ยอิง คนยุเว่งอิงก็เยอะแต่ก็ไม่เคยจะแย่งอะไรจากฮีสักอย่าง แต่ฮีเอาความเกลียดทั้งหมดมาลงที่เว่ยอิง คือทั้งรักทั้งอิจฉาริษยาปะปนกันไป บางครั้งก็ทำไรโดยไม่แยกแยะ สุดท้ายก็ต้องร้องไห้ในสิ่งที่ทำไปทั้งนั้น ตอนเวินหนิงด่ากูสะใจมาก ไม่ใช่ว่ากูไม่สงสารหรือไม่เข้าใจนางนะ นางโตมาแบบเข้าใจผิดพ่อแม่ เก่งน้อยกว่าเว่ยอิง ก็เลยกลายเป็นคนแบบนี้แต่กูก็เชื่อแหละว่านางรู้ดี อย่างน้อยตอนพูดขอโทษ กูก็โอเคนะ จะได้ใช้ชีวิตต่อไปไม่ต้องมาติดค้าง เคืองแค้น เปรียบเทียบอะไรต่อกันอีก คนบ้านนี้แม่งปากหนักทั้งบ้านจริงๆ เว้นพี่หญิง