ทำไมยิ่งอ่านคำตอบแล้วกุยิ่งเจ็บวะ อยากเข้าไปอุ้มปลอบเจียงเฉิงน้อยแทน โอ๊ย
คือกุคิดว่าต่อให้รักเท่าฟ้าแต่ถ้าไม่แสดงออกคนมันก็เข้าใจว่าไม่รักได้อะมึง วัยเด็กมันเป็นวัยที่เกิดปมง่ายมาก บางทีแก้ไม่ได้ตลอดชีวิต ยิ่งคนที่แก้ให้ได้อย่างพ่อมาตายไปก่อนนี่กุแบบ... เออ อินฉากปิ่นตกออกจากอกเสื้อ แต่มันไม่ได้ทำให้มึงเป็นพ่อที่ดีขึ้น สรุปคือกุไม่ให้อภัยในฐานะความเป็นพ่อ มึงล้มเหลวมากเจียงเฟิงเหมียน
กุไม่ชอบที่ฮูหยินอวี๋คอยแดกดันเหมือนกัน แต่ก็เข้าใจนางในฐานะเมียที่มีปม คงเหมือนคนเคยจับได้ว่าผัวมีเมียน้อยอะมึง ต่อให้เลิกแล้วไม่ทำอีกแล้วหรือเมียน้อยตายไปแล้ว มันจะยังเป็นเสี้ยนหนามตำใจไปจนวันตายอะ ยิ่งผัวนางเว่ยอู๋เซี่ยนทำไรไม่เคยว่า แต่เจียงเฉิงพูดอะไรมาหน่อยก็ขัดก็ติ มันจะไม่ให้น้อยใจแทนลูกได้ไงวะ
ละกุเบื่อ คนตระกูลนี้มันเป็นอะไรกัน ถ้าไม่ด่าจนไม่มีช่องไฟให้พูดก็เดินหนี เผชิญหน้ากับปัญหากันหน่อยสิโว้ย
สุดท้ายสิ่งที่เจียงเฟิงเหมียนทำมันก็ย้อนกลับไปเล่นงานหลานตัวเอง คือตอนที่เจียงเฉิงบอกจินหลิงว่าถ้าล่าเหยื่อดีๆ ไม่ได้ก็ไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้าอีก นี่แม่งสเต็ปกดดันโดยใช้ความรักเป็นเงื่อนไขนี่หว่า ละกุก็โกรธเจียงเฉิงอีก ทั้งที่ตัวเองเคยรู้มาก่อนว่าขาดความอบอุ่นมันเป็นยังไง แต่ก็ยังใช้เรื่องนี้มาทำร้ายหลานทางอ้อม (แม่งอาจจะไม่รู้ตัวมั้ง พอเข้าใจได้) แต่กุก็ไม่โออยู่ดี สงสารจินหลิง เห็นชัดว่าน้องกดดันมาก กลัวว่าจะไม่ได้รับความรัก กลัวการไม่ถูกยอมรับ ละยิ่งกำพร้าพ่อแม่ ขาดคำว่าครอบครัวอบอุ่น อืม เนี่ย ผลกรรมของมึงมาตกที่จินหลิงนะเจียงเฟิงเหมียน
เหมือนกุมาโทรลด่าเฟิงเหมียน กุขอโทษ แต่ภายนอกเฟิงเหมียนแม่งสเปคกุนะ คือดูเป็นผู้ชายนิ่มๆ ยิ้มๆ อ่อนโยน แต่จะเป็นพ่อที่เห้ขนาดนี้กุก็ไม่ไหว คงมีแต่หลานซีเฉินที่เป็นยาใจให้กุได้ เฮ้อ