>>857 กูอ่านจบแล้ว แต่มันผ่านมานานนนนนมากแล้วอ่ะมึง กูเลยไม่แน่ใจว่ากูจะจำเนื้อหามาสปอยล์มึงได้ครบถ้วนรึเปล่า ถ้ามีไรผิดพลาดก็ซอรี่ละกัน
.
.
.
.
.
.
ถ้านับจากในเด็กดีที่มีคนแปลไว้ มันคือตอนที่นายเอกได้กับฮ่องเต้(พระเอก)ครั้งแรกใช่ปะ (พอคนเขียนปิดตอนโดน LC กูเลยกลับไปเช็คไม่ได้ มึนเลยค่ะทีนี้) ทีนี้อิองค์ชายต่างเมือง (มันก็อ๋องแหละ แต่กูชินคำนี้ถถถ) ก็มาดีลกับนายเอกว่าจะพาไปอยู่ด้วย ก็หนีออกจากเมืองได้สำเร็จ พอไปอยู่ที่โน่นนายเอกโดนทรีตอย่างดี มีฉากองค์ชายสารภาพรัก ขอร้องให้มาเป็นชายา แต่นางก็เฉยๆ ไม่ได้ตอบกลับอะไร
ทีนี้ฮ่องเต้แม่งประกาศสงครามกับเมืององค์ชายว่ะ กูจำสาเหตุและสตอรี่ช่วงนี้ไม่ได้จริงๆซอรี่ยย แต่เอาเป็นว่านายเอกช่วยองค์ชายสร้างระเบิด (อืม..) พลิกจากที่เสียเปรียบด้านกำลังคนมาเป็นได้เปรียบในที่สุด เรียกกำลังใจและได้คะแนนพวกทหารกับองค์ชายรัวๆ แต่สุดท้ายก็แพ้สงครามอยู่ดีเพราะเมืองพี่เต้กำลังทหารเข้มแข็ง ส่วนพ่อขององค์ชายก็กากอะ มีแต่องค์ชายรับหน้าเป็นผู้นำศึก ตอนที่โดนปิดล้อม องค์ชายสู้กับบักหว่านๆอะไรซักอย่างที่เป็นแม่ทัพโง่ๆคอยตามตื๊อโม่ฉีอะ(..) เพราะบาดเจ็บอยู่แล้วก็เลยเพลี่ยงพล้ำ ส่วนนายเอกถูกฮ่องเต้จับตัวไว้แล้วโดนหว่านล้อมให้กลับบ้านเสียดีๆ สรุปคือองค์ชายโดนจับขังเป็นเชลยศึก นายเอกก็เดินทางกลับไปกับพี่เต้
ต่อมาก็พบว่าจริงๆอิพี่เต้ตามสตอล์คนายเอกในเมืองอยู่นานแล้ว(คุ้นๆว่าเป็นฉากในโรงละคร เห็นหลังไวๆแต่ไม่แน่ใจ) แถมส่งนางรำ(นักแสดง?)ตัวท็อปของโรงละครนั้น (เล่าย้อนแป้บๆ มีขุนนางรังแกชีเพราะอยากได้ตัว แต่นายเอกช่วยไว้ เลยรับไว้ดูแล แล้วชีก็เป็นคนแรกที่นายเอกโชว์สกิลรำให้ดู ถึงได้โป๊ะแตกจนองค์ชายรู้ตัวนางรำปริศนา แล้วสารภาพรักตามสเต็ป) ที่จริงๆแล้วเป็นคนของตัวเองแฝงตัวเข้ามาใกล้ชิดนายเอกด้วย อิเจ๊คนนั้นกูรู้สึกแปลกๆตอนอ่านอยู่ตั้งนาน มาเฉลยว่าที่แท้ก็หึงพี่เต้กับนายเอกนี่เอง เพราะชีเป็นเพื่อนสมัยเด็กกับพี่เต้ เกือบได้แต่งงานด้วยแล้วเชียว เพราะงี้เลยแอบหวังให้นายเอกออกไปลุยดะตอนสงคราม เหมือนอยากให้เจอลูกหลงตายมั้ง (ทั้งที่จริงๆได้คำสั่งให้มาปกป้อง) ก็โดนพี่เต้ลงโทษ หายหน้าไปตามระเบียบ
กลับมาที่ฉากในวังพี่เต้ต่อ นายเอกได้ผู้ติดตาม 2 คน เป็น 1 ใน 4 องครักษ์เงาของพี่เต้ (ถ้ากูจำไม่ผิด)จากนั้นก็ได้เลื่อนขั้นเป็นพระชายา (มั้งนะ กูอาจแปลความหมายผิดก็ได้ คือในวังหลังตอนนั้นมีแต่พระสนม(consort) ไม่มีฮองเฮา เพราะงั้น concubine นี่น่าจะเป็นตำแหน่งสูงสุดในตอนนั้นแล้ว หูวว)
พี่เต้ทรีตนายเอกดีจนกูขนลุก มอบตำหนักอย่างดีให้ สั่งนายเอกให้อยู่แต่ในนั้น ป้องกันไม่ให้พวกสนมมาวุ่นวาย ระหว่างนี้ก็มี papapa กันประจำ คือเป็นคนโปรดเว่อร์ๆ ทั้งวังหลังมีกูครอบครองฮ่องเต้คนเดียว ไรงี้
แต่ก็มีช่วงทะเลาะกันอยู่บ้าง ตอนที่พี่เต้จงใจห่างเหินนี่กูค่อนข้างอ่านผ่านๆ มีเรื่องติงนองนอยเฉือนคมประสาวังหลังนิดหน่อย แต่บิ้วท์ยังไงก็ไม่ดราม่าว่ะ ขนาดสนมที่ทรงโปรดที่สุด คนที่กูคิดว่าน่าจะเป็นตัวเก็งนางร้ายได้มากที่สุดในเรื่องยังสารภาพหมดเปลือกว่าตัวเองกับฮ่องเต้ไม่ได้รู้สึกลึกซึ้งอะไรต่อกันจริงจี๊งง น้องสาวตัวเองที่แอบหลงรักพี่เต้(นางรำคนนั้นแหละ)ป่านนี้พี่เต้เนรเทศไปอยู่นอกเมืองแล้วล่ะ ไม่แอบไปลักกินที่ตำหนักไหนแน่นอน
กูว่าคนเขียนแผ่วปลายว่ะ ไม่พีคเลย พี่เต้หลังจากตัดสินใจว่าจะรักจะทำดีด้วยแล้วก็มามาดเสี่ยแบบไม่มีปี่ขลุ่ยเลย นายเอกจากที่ดูมีสติตอนต้นเรื่องก็เริ่มมีอาการหึงหวง น้อยใจ เหมือนพยายามลองใจ ลองทดสอบความอดทนพี่เต้ว่าดูซิ พี่มึงจะทนคำขอฮีแตดกูได้มากน้อยแค่ไหน ซึ่งปรากฏว่า สุดท้ายพี่เต้ก็ยอมเผชิญกับเสียงคัดค้านขุนนาง สลายวังหลังเพื่อนายเอกจริงๆว่ะ นายเอกได้เลื่อนขั้นเป็นอะไรซักอย่างที่เทียบเท่าฮองเฮา(ไม่ดิ ฮ่องเต้ประกาศต่อหน้าท้องพระโรงเลยว่า ต่อไปนี้ให้ฟังนายเอก เสมือนว่านายเอกคือตัวฮ่องเต้เอง อมก) เพราะแบบแปลนปืนใหญ่หรืออะไรซักอย่างนี่แหละ ใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยนกับการสลายวัง ส่วนปัญหาเรื่องลูก เหมือนจะแก้ไขโดยให้ลูกของลุงที่เป็นพระญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ของพี่เต้มาแทนมั้ง กูจำเนื้อหาตอนท้ายไม่ค่อยได้เพราะจบรวบรัดสัด เฉลยปมในตอนเดียวแม่งงี้ เลยอ่านผ่านๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กูสะพรึงตัวเองมาก รู้ตัวอีกทีก็พิมพ์ยาวเหี้ย555555 ดึกแล้วเลยเพ้อเจ้อง่าย