เพื่อนโม่ง กูเพิ่งอ่านราชันเล่ม5จบ แต่ยังไม่ได้อ่านตอนพิเศษนะมึง ขอพื้นที่ให้กูบ่นหน่อยกูนอนไม่หลับ *สปอยล์แรงมาก**
.
.
.
.
.
.
มึงเล่ม5 คือ กูสงสารพี่หมี กูอ่านแล้วแบบ เจ็บอะ ยิ่งนึกย้อนคำพูดพี่ที่เคยเปรยๆแบบน้อยใจในเล่มสี่ ที่พูดถึงใจน้องมีคนหลายคนให้นึกถึง / น้องมักคิดถึงพี่เป็นคนสุดท้ายเสมอ / มีวิธีอ้อนพี่แบบ พี่ยอมทุกอย่างอะ พี่แม่งยอมน้องทุกอย่างจริงๆ
พี่หลางแม่งยังไม่ทำให้กูร้องไห้ได้ขนาดเล่ม5ปั่นบทพี่มาสุดๆ กูดันไม่ค่อยซาบซึ้งเท่าไหร่...แต่ดันไปร้องไห้ตรงฉากที่พี่หมีพยายามปลอบใจน้อง ทำให้น้องยิ้มให้น้องหัวเราะตอนที่น้องซึมไปช่วงนึง ฉากที่ท่านอาเดินมาเห็นอะ กูแบบ...ตอนท่านพ่อตายน้องช็อคจนฆ่าตัวตาย พี่หมีพูดไม่กี่ประโยคอีกวันน้องยังหาย
นี่น้องช็อคจนสมองฟูกลายเป็นอากาศ กูเจ็บแทนพี่หมีจนร้องไห้เป็นลิตร พี่แม่งจะโกรธน้องก็ไม่ได้ หึงก็ผิด พูดไม่ให้คิดถึงก็ไม่ได้ ทำแล้วแม่งดูเด็กไปเลย
จบการบ่นของกู กูแค่เจ็บจากเล่ม4 สุดท้ายเล่ม5 ทำให้กูเจ็บกระดองใจเป็นเพื่อนพี่ต่อ แต่กูก็รักน้องนะ ฮือๆๆ จะรักไปเจ็บไปเป็นเพื่อนพี่เอง
จบแบบเทาๆแบบที่เพื่อนโม่งเคยบอก กูรู้สึกไม่สุด
.
.
.
.
.
.
.