Last posted
Total of 1000 posts
เรื่องอริหัวใจที่มีดีจะออก มีความเห็นอย่างไรกันบ้าง น่าตำไหม
มึงเรื่อง ยุทธจักรเริงรมย์ นี้ดราม่ามากไหมว่ะกูรู้ว่ามีริบะแต่ตัวเคะหลัก??กูชอบมาก5555
กูอ่านตัวอย่างแล้วรีดร้อง ขอถามตอนจบว่าHE ไหมมึง
ขอสปอยล์นิยายแปลทั้งเรื่องของ fake boyfriend หน่อยได้ป่าว เห็นว่ากำลังจะออก อยากประกอบการตัดสินใจ
ถามคนอ่านราชันคืนบัลลังก์หน่อย ต้วนหลิ่งรักอู่ตู๋หรือหลางจวิ้นสยามากกว่ากันวะ รำคาญนายเอกนิดหน่อยตรงดูโลเลระหว่างสองคนนี้
เพื่อนโม่งช่วยกูหน่อย ช่วงนี้กูอยากอ่านแนวไม่วายแต่พอมีโมเม้นให้จิ้นได้ ไม่รู้จะเลือกอ่านเรื่องไหนดีระหว่างบันทึกจอมโจร กับกลอรี่ แง
>>929 ถ้าอ่านเล่ม คือจะรู้สึกได้ว่าต้วนหลิ่งรักอู่ตู๋แบบคนรัก แต่กับหลางจวิ้นสยาคือความผูกพันนะ จะดีจะชั่ว หลางจวิ้นสยาคือคนที่อุ้มต้วนหลิ่งมาเลี้ยงก่อนท่านพ่อตั้ง 5 ปีเชียวนะ
ขนาดเล่ม 4 อู่ตู๋เองก็รู้ความสำคัญของหลางจวิ้นสยาต่อต้วนหลิ่ง ขนาดคิดว่า ถ้าหลางจวิ้นสยาตาย ตัวเองก็จะไม่มีวันชนะไปตลอดชีวิต คือ อู่ตู๋รักต้วนหลิ่งด้วยความเข้าใจจริงๆ รักแบบผู้ใหญ่อะมึง
ปกติกูไม่ชอบเรื่องที่ตัวเอกใจอ่อนกับคนอื่นที่ไม่ใช่พระเอก กูชอบตัวละครที่เด็ดขาด ตัดได้ตัด แต่การปูเรื่องในเล่ม 1 มันแข็งแรงมาก และทำให้กูเชื่อและเข้าใจต้วนหลิ่งว่าทำไมถึงใจอ่อนขนาดนั้น
>>929 ในแง่ของความรัก กูว่าน้องต้วนก็ไม่ได้โลเลเลยนะ คนรักของน้องก็คือพี่อู่คนเดียว แต่มันก็มีคนอื่นๆ ที่น้องให้ความสำคัญ มีท่านพ่อ มีท่านอา มีเพื่อน และแน่นอนว่ามีพี่หลาง เพราะเค้าคือคนที่พาน้องออกมาสู่โลกกว้างคนแรก ก่อนพบท่านพ่ออีก ความสำคัญในใจก็ต้องไม่ธรรมดา ที่ยังใจอ่อนอยู่มันคือความคาใจว่าทำไมถึงทำแบบนี้มากกว่า ถ้าฆ่าไปเลยความคาใจนี้ก็จะยังคงอยู่ตลอดไป
>>936 เล่มหนึ่งบทปูมาแข็งแรงจริงๆนั่นแหละ เข้าใจว่าทำไมต้วนหลิ่งใจอ่อน ในความเห็นกูคืออู่ตู๋ไม่มีวันชนะหลางจวิ้ยสยาได้เลยมึง รู้สึกว่าต้วนหลิ่งห่วงอู่ตู๋ได้ไม่เท่าที่กระวนกระวายกับหลางจวิ้นสยาด้วยซ้ำ ทำไมคนเขียนไม่ให้หลางจวิ้นสยาเป็นพระเอกวะ อู่ตู๋ออกมาตั้งเล่มสอง ลงเรือผิดกับเป็นแถบละ กลับตัวก็ไม่ได้ไปต่อไปก็ไปไม่ถึง รู้สึกว่าออกมาช้าไปมั้ย จะเอาอะไรไปสู้คนในใจเขา
หนึ่งคืน ไปรกูเพิ่งมาส่งให้วันนี้เอง
ตามความคิดกูคือทุกคนมีความสำคัญแบบที่สุดกันคนละด้านนะ ถ้าด้านครอบครัวก็ท่านพ่อ ท่านอา พี่หลาง เพื่อนสนิทก็พวกเฮ่อเหลียน ป๋าตู จงเจิน กูมองว่าพี่เลี้ยงน้องมาจนเป็นเหมือนพ่ออีกคนไปแล้ว กับคนในครอบครัวมันตัดใจยาก แต่ถ้าถามว่าทางด้านคนรัก คนที่น้องรักที่สุดคือใครก็พูดได้เต็มปากว่าอู่ตู๋ กับพี่หลางเป็นความผูกพันในวัยเด็กอ่ะ แต่กับพี่อู่เท่าที่อ่านมาคือเป็นทั้งแฟน ทั้งพี่ ทั้งพ่อไปแล้ว ความสำคัญพี่ในใจน้องไม่ได้น้อยเลยนะ รักกันจนรู้ใจกันมึงว่าต้องรักกันขนาดไหนอ่ะ น้องต้วนก็ไม่ได้ลังเลว่าแบบจะรักพี่หลางเชิงคนรักดีไหมแต่ตัดความผูกพันในด้านครอบครัวไม่ออกต่างหาก กูว่าต่อให้มีจักรวาลคูาขนานอีกหนึ่งแสนสี่หมื่นจักรวาลตำแหน่งนายท่านของน้องก็คือพี่อู่คนเดียว เพราะคนที่ให้ชีวิตน้อง อยู่ตั้งแต่น้องร่วงถึงจุดต่ำสุดจนปีนป่ายกลับขึ้นไปถึงจุดสูงสุดได้ก็คือพี่อู่ ถ้ากังวลว่าน้องจะลังเลไม่รักพี่อู่กูว่าไม่มีทางอ่ะ มึงไม่เห็นความขิงแฟนตลอดเล่มของน้องเหรอ อู่ตู๋หล่ออย่างงั้นดีอย่างงี้ตีลังกาดูก็ยังหล่อ น้องต้วนไม่ค่อยพูดก็จริงแต่เด็กนี่หลงแฟนจะตายเชื่อกู ฮ่าๆๆ
ขอสปอย1คืนหน่อย อยากหาคนคุย
.
.
.
.
.
.
.
.
ชอบตอนที่นอให้พระเอกเลือกระหว่างตัวเองกับแฟนเก่ามากแบบชัดเจน แบบเลือกมาวันนี้ ถ้าไปก็ไม่ต้องคบกันอีกอะไรงี้ ตอนที่ตัวร้ายโทรมาตอนดึกๆอะ ชอบประโยค ไม่ว่าตอนไหนคุณเลือกได้แค่คนเดียว ประมาณนี้ โอ้ย
>>946 กูคิดว่าคงต้องทำความรู้จักกันก่อนอ่ะมึง ถ้าอยู่กับป๊าพี่อู่อาจโดนเรียกเข้าวังมาดูแลน้องงี้ กูว่ามันต้องมีสักวันที่น้องสะดุดตาความเด๋อขอพี่ อาจจะสงสัยว่าทำไมอยู่กับข้าอู่ตู๋เกร็งๆล่ะท่านพ่อ เออ แต่สมมติถ้าน้องเป็นองค์ชายรัชทายาทแล้วอยู่กับป๊ากูว่าตอนน้องหอมแก้มพี่พี่อาจไม่ตกหลังคาแต่หงายหลังเป็นลมไปเลยก็ได้...
>>947 กูชอบเวลาพี่เรียกน้องว่าซานเอ๋อร์ ดูเอ็นดู ดู รักถนอมมากๆ กูชอบตอนน้องบอกพี่ว่าแผ่นดินอีกครึ่งเป็นของพี่แต่พี่มองแค่น้องด้วยสายตาเหมือนมองแผ่นดินของตัวเองอ่ะ โลกทั้งใบมันเป็นแบบนี้เองสินะ TvT มีแฟนดีขนาดนี้ซานเอ๋อร์จะไม่รักได้ไง
กูกะจะลองอ่านราชัน เห็นคนหวีดกันเยอะ กูจะไม่ทน ติดที่ว่ากูไม่ใช่สายเคะโชตะ(แต่รับได้) กับไม่ชอบแนวเคะเป็นที่รักเยอะมีคนมารุมชอบนี่ดิ อ่านไปแล้วจะโมโหมั้ยวะเนี่ยกู ควรซื้อมาลองสักกี่เล่มให้ถึงช่วงพีคของเรื่อง
>>950 เอาที่มึงสะดวกดีกว่าเพื่อนโม่งถ้าไม่ชอบมึงซื้อเรื่องอื่นมาอ่านน่าจะดีกว่าทนอ่านแล้วหงุดหงิดใจนะ แต่กูนายเอกชัดเจนพอ แถมยังไม่เคยรักใครแบบคนรัก กูกล้าพูดเต็มปากเลยว่าพระเอกเป็นรักแรก ของนายเอกจริงๆ
>>949 มองแผ่นดิน มองโลก มองฤดูใบไม้ผลิของตัวเอง มุมมองของพี่หมีคือแม่งมองน้องน่ารักมากๆ เด็กคนนั้นทำอย่างนั้น ทำอย่างงี้ ตอนรดน้ำต้นไม้ก็น่ามอง ตอนอ่านหนังสือก็น่ามอง
>>950 ปกติกูก็ไม่ชอบเรื่องที่มีผู้มารุมหลงรักนะ ที่ไม่ชอบแนวนี้เพราะมีหลายเรื่องที่กูไม่อินว่านอ.มีดีอะไรที่ทำให้คนมารักมากมายขนาดนี้นอกจากแค่ความโก๊ะและใสซื่อบริสุทธิ์ หรือไม่อีกทีก็นอ.โลเลไปมาคนนั้นก็รักคนนี้ก็รัก อยากเก็บไว้ทั้งคู่หรืออ่อยไปทั่ว อ่านไปแล้วจะรำคาญมาก แต่ราชันมันไม่ใช่อย่างนั้นเลยเว้ย กูชอบน้องมากๆ คือน้องน่ารักแล้วก็เก่ง เป็นคนมีเสน่ห์ที่ทำให้คนชอบได้ แต่น้องชัดเจนมากว่าคนไหนแค่เพื่อน ครอบครัวหรืออะไร คือคนอื่นมาชอบ แต่น้องแสดงชัดมากว่าไม่ได้มองแบบคนรักอะ คนที่รักที่สุดก็คือพระเอก
ในความคิดของกูนะ
หลางจวิ่นสยา เก็บน้องตอนเป็นเด็กน้อย ยังช่วยตัวเองไม่ได้ ไม่รู้หนังสือด้วยซ้ำ ในใจน้องเราว่ามองความสัมพันธ์นี้แบบพ่อแม่นะ คือความรู้สึกที่ให้หยางจวิ้นสยามันบริสุทธิ์แบบเด็กๆ เป็นความผูกพันที่ตัดกันไม่ขาด
อู่ตู๋ เก็บน้องได้ตอนโตแล้ว ซึ่งตอนนี้ต้วนหลิ่งอัพเลเวลมามาเยอะแล้ว ทั้งฉลาดในการมองคน เจ้าวางแผน และผ่านเรื่องที่สะเทือนใจที่สุด 2 เรื่อง น้องไม่ใช่คนซื่อนะ แต่เป็นคนที่ระมัดระวังกับความสัมพันธ์รอบข้างอย่างมาก รักเพื่อนแต่จะไม่เอาความเป็นเพื่อนมาเป็นน้ำหนักในเรื่องการเมืองเด็ดขาด.
สำหรับกูนะ อู่ตู๋ปกป้องเสี่ยงชีวิตเพื่อต้วนหลิ่ง ในตอนที่ต้วนหลิ่งไม่มีอะไรเลย อู่ตู๋ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าเด็กคนนี้เป็นรัชทายาท ซึ่งต้วนหลิ่งก็เห็นน้ำใจของอู่ตู๋ข้อนี้ เพราะในตอนที่ชีวิตเลวร้ายที่สุด อู่ตู๋เป็นคนลากน้องขึ้นมาจากความตายเลยนะเว้ย
ปล. เล่ม 4 มีฉากนึงกูชอบมาก มันแสดงความรู้สึกของตัวละครได้ดีนะ ที่อู่ตู๋บอกว่า ท่านโชคดีที่เก็บเค้าได้ในปีนั้น หลางจวิ้นสยาก็ตอบด้วยประโยคเดียวกัน มันคอนทราสในความรู้สึกดีนะ ต่างเป็นคนที่เก็บต้วนหลิ่งได้เหมือนกัน แต่สุดท้ายคือยืนอยู่คนละฟากความสัมพันธุ์
>>957 ไม่ พระเอกกูจะสามสิบอยู่แล้วมึง ชีวิตผ่านอะไรมาเยอะกว่านายเอกอีก ไม่ใช่ตอไม้ที่จะไม่เคยมีคนรัก เนี่ยๆรอพี่แกบอกน้องอยู่ พระเอกบอกไว้ว่างจะเล่าให้ฟัง กูรออยู่เหมือนกัน
ราชัน สำหรับกูคนหลายคนอ่านแล้วตีความรักที่ตัวละครมีให้กันไม่แตก แล้วชอบบ่นนายเอกใจโลเล มีคนที่รักน้องแบบเป็นพี่น้อง อยากได้ไว้ข้างๆเป็นสมองช่วยคิดช่วยแก้ปัญหาแต่ไม่ได้อยากผูกมัดยึดติด รักแบบครอบครัว รักแบบเพื่อนแต่ก็กึ่งๆคนรักพอเขามีคนที่เหมือนจะเป็นคนรักก็พร้อมตัดใจ คนรักแบบที่ยึดติดประมาณกูรู้จักเขามาก่อนเขาเป็นของกู ของกูคนเดียว มันมีหลายๆความสัมพันธ์ไม่ใช่นิยายที่ ทุกคนมารุมรักเพราะนายเอกน่ารัก ใสๆโก๊ะๆเปิ่นๆเป็นคนตลก
KY กุเพิ่งอ่านซีรี่ส์แมกพายเล่มสองจบ คือแปลดีกว่าเล่มแรกมาก แต่เนื้อเรื่องสนุกจริง พระเอกปากจัดเว่อ ถ้าไม่นับว่าเล่มแรกแปลแย่คือจะดีมากนะเนี่ย อยากลองอ่านต้นฉบับ Eng เลยถ้ามีเวลา น่าจะด่ากันแซ่บ กุแอบเผลอลงเรือพระเอก+คนรับใช้ไปหน่อยด้วย โฮะๆๆ
เดี๋ยวนะ ทำไมเราตีความว่าน้องต้วนเป็นรักแรกของพระเอกวะ เรื่องความรักพระเอกแม่งหมีน้องขี้อายชัดๆ
น้องต้วนไม่โลเลนะ ความสำคัญของแต่ละคนชัดเจนมาก รักแบบคนในครอบครัว รักแบบเพื่อนร่วมทุกข์สุข รักแบบเจ้านายลูกน้อง ความรู้สึกทั้งหมดแยกออกจากกันชัดเจน พี่อู๋เหนือกว่านั้นเพราะเป็นทุกอย่างของน้อง เผชิญมาด้วยกันทุกอย่าง รักซึมลึกของแท้และแน่นอน พี่ทำให้น้องได้ น้องก็ทำให้พี่ได้ เพียงแต่น้องมีหน้าที่ที่ตัวเองแบกเอาไว้ พี่เองมันก็รู้ มองจาก็รู้ใจ
>>962 ถ้ามึงมองว่าการที่เคยมีหญิงที่ชอบไม่ใช่รักแรกก็คือไม่อะ แต่กูมองว่า พี่เคยมีหญิงที่ชอบ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว ก็คือพี่เคยชมชอบคนอื่นไปแล้วไง แต่อะไรๆมันยังเป็นคนั้งแรกของกันและกันได้ทั้งนั้น เดิมกูไม่ยึดติดเรื่องพวกนี้นะ
>>961 เคยมีเพื่อนโม่งมันไปดำน้ำติดสาหร่ายบอกเล่มห้าก็ไม่ได้กล่าวถึง มันอาจไม่สำคัญ
>>958 ประโยคนั้นในปล.ของมึงที่จริงหลางจวิ้นสยาเป็นคนพูดก่อนไม่ใช่เหรอว่าอู่ตู๋ก็แค่โชคดีที่เก็บน้องได้ ไม่ใช่คนอื่นเก็บได้ แล้วอู่ตู๋ถึงสวนกลับว่าเจ้าเก็บเขาได้ก่อน เหมือนหลางจวิ้นสยาได้โอกาสก่อนแล้ว แต่ทิ้งโอกาสนั้นไปเอง ในขณะที่พออู่ตู๋มีโอกาสนี้ก็รักษาไว้อย่างดี
>>961 ปมรักเก่าไม่ใช่แค่ไม่ใหญ่มาก แต่มันไม่มีเลยเว้ย พระเอกอยู่มาจนป่านนี้ก็อาจจะผ่านอะไรมาบ้าง จะให้เป็นพี่หมีเชอรี่บอยคงไม่ใช่ พี่จัดหนักจัดเต็มขนาดนั้น แต่อดีตมันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรที่จะมีผลต่อการดำเนินเรื่องเลยอะ เพราะเรื่องนี้ไม่ได้เน้นปมความรักอยู่แล้ว เผลอๆ ไอ้ที่จะเล่าให้ฟังอาจจะไม่มีเขียนออกมาตรงๆ ออกมาในเรื่องเลยด้วยซ้ำ แค่นี้น้องก็เป็นโลกทั้งใบของพระเอกแล้ว
>>962 >>959 กูเห็นด้วยนะ น้องต้วนรักอู่ตู๋จริงๆนะมึง น้องถูกท่านพ่อเลี้ยงมาแบบจักรพรรดินะ สมัยก่อนแนวคิดจักรพรรดิคือยิ่งใหญ่เหนือใคร ตัวเราต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง แต่น้องไม่อยากให้อู่ตู๋โกรธ ไม่อยากตัดสินใจอะไรคนเดียวแล้วทำให้อู่ตู๋เสียใจ คำพูดที่ว่า แผ่นดินนี้เป็นของท่านครึ่งนึง น้องไม่ได้พูดเล่นนะ สำหรับน้องต้วนอู่ตู๋คือคนรัก คือคู่ชีวิตเลย
>>964 ทิ้งโอกาสแบบนี้ก็ไม่ไหวหรอกมึงเอ๊ยยย ทิ้งกู ทิ้งกูไปเถอะะะะะ แต่กูกลัวความสูง งั้นอย่าทิ้งกู เอากระบี่จิ้มกูเบาๆพอ
พี่หลางแม่งมีความคุณแม่ตอนที่เลี้ยงนายเอกมา พาไปเที่ยว ทำกับข้าว ซักผ้า กูขอให้พี่ท่านหายเป็นโรคซึนโดยเร็ววัน เล่ม5แล้ว ส่งยาเลิกซึนไป!!! จงเปิดเผยความในใจออกมา เพี้ยงงงงง!!!
>>963-964 สำหรับกูเรื่อง ‘คนรักเก่าของพระเอก’ คือจุดตายในการเลือกอ่านนิยายเลยอ่ะ (คิดว่าคงมีแต่กูแหละที่ซีเรียสเรื่องนี้ 555) แบบที่มองข้ามได้ของกูคือแนว ‘ที่ผ่านมาเคยสนใจแต่ผู้หญิง เคะเป็นคนแรกที่บลาๆๆ’ หรือคู่นอน/คบฆ่าเวลาไรงี้ แต่ถ้าบรรยายว่าเคยรักเคยชอบใครอะไรยังไง ถึงไม่มีบทโผล่มากูก็ตัดออกจากลิสต์ละ
ส่วนเมะราชันเคยชอบคนอื่นมาก่อนงั้นกูก็ถือว่านายเอกไม่ใช่รักแรกละล่ะ ขอบคุณสำหรับสปอยล์เด้อ ยังไงถ้าเล่มห้าพูด/ไม่พูดถึงก็อย่าลืมมาบอกกูนะ กราบบ
>>970 เอาจริงๆ ก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นคนรักเก่าหรือรักแรกมั้ย รักข้างเดียวหรือคบกัน ความชอบจริงจังระดับไหน เป็นเรื่องทางใจหรือแค่เรื่องทางกาย ฯลฯ เพราะข้อมูลมันน้อยมาก ผ่านมา 4 เล่มมันมีพูดถึงแค่ 2 ประโยคเอง คือนายเอกถามว่ามีผู้หญิงที่ชอบเหรอ แล้วพระเอกก็ตอบแค่เมื่อก่อนมี ตอนนี้ไม่มีแล้ว ถ้าว่างจะเล่าให้ฟัง แล้วก็จบปึ้ง หลังจากนั้นก็ไม่ได้มีอะไรเฉียดประเด็นนี้อีกเลยจนตอนแรกนี่ลืมไปเลยด้วยซ้ำว่ามีเรื่องนี้ด้วย เดี๋ยวรออ่านเล่ม 5 แล้วดูอีกที แต่ดูทรงแล้วเป็นไปได้ว่าจะไม่พูดถึงเลยเหมือนกัน
>>929
ราชันสำหรับกูน้องน่ารักมากอ่านแล้วไม่ได้ให้ความรู้สึกว่ารักหลายคนรึเป็นคนโลเลเลย ถ้าอ่านโดยใส่ใจกับมันอินกับมัน กูจะเอ็นดูน้องมาก ทั้งสงสารและเอาใจช่วย เข้าใจและเห็นใจ ไม่เห็นจะหมั่นไส้รึอคติกับน้องเลย สงสัยจังว่ามึงอ่านด้วยความรู้สึกแบบไหน
นิยายของคนแต่งเรื่องนี้ทุกเรื่อง กูไม่เห็นคาร์ตัวเอกเจ้าชู้ โลเลมรักหลายคนเลย
มึงกูอยากเม้าเรื่องข้ามฟ้าด้วยอะ
.
.
.
.
.
คือพี่จ่านเนี่ยทำให้นายเอกเข้าใจว่า พ่อมันขายนายเอกมาเพื่อธุรกิจ ส่วนพี่ก็แบบแต่งไปงั้นๆใช่มะ แต่มันมีตอนจดทะเบียนที่เลขามายินดีด้วยแล้วพี่ยิ้มๆ คืออออ กูแบบคิดมโนไปว่าพี่รักน้องมาก่อนได้ปะวะ แบบสมใจ แล้วได้แต่งงี้ ใครมีสปอยบอกหน่อย กูชอบบบบบบ
อยากให้พี่รักน้องแบบซึนๆ คือพี่คือฝูเหยาจริงๆใช่มั้ย ส่วนคนเล่นแทนน่าจะเป็นเลขา เห็นเหงื่อตกเวลาน้องถามเครื่อง VR 5555
.
.
.
.
.
.
>>973 ฟิลเตอร์แม่มาเต็มมากในสายตากูเวลาน้องอยู่กับพี่หลางอะ มุมมองน้องในสายตาพี่ น่าจะมองย้อนกลับไปที่ตัวเองตอนเด็กๆเหมือน สองคนนี้คือโมเม้นพ่อบ้าน พ่อบุญธรรม คนดูแล โดยส่วนตัวกูไม่คิดหรอกว่าพี่แม่งจะรักน้องแบบคนรัก รักเด็กอายุ13? กูว่าไม่ใช่ มีบุญคุณต้องทดแทนน่ะนะ น้องก็ช่วยพี่สุดๆแล้ว
กูยังรักพี่หลางอยู่นะเว้ย คือเล่ม1พี่แม่งดีจริงๆ โมเม้น ขู่จะตีน้องด้วยไม้บรรทัดคือน่าเอ็นดู
พออ่านเล่มสี่ กูก็รู้สึกว่าถ้าไม่ใช่พี่อู่ก็ไม่มีใครเหมาะกับน้องแล้ว ตอนแรกกูเรือป๋าตูหนึ่งเดียวรักมาก อวยมาก จนมาเจอโมเมนท์เล่มสี่แล้วรู้สึกไม่ใช่ ถึงไม่มีพี่อู่ยังไงป๋าตูก็ทำให้น้องรักไม่ได้จริงๆ ดวงนกตลอดกาลแน่ๆ ป๋าตูดูอยากครอบครองน้องเกินไปจนน่ากลัว
ส่วนพี่หลาง ถ้าพี่ไม่ทรยศ อาจจะเป็นพระเอกก็ได้ แต่ตอนกูอ่านเล่ม1 ลังเลว่า ถ้าท่านพ่อไม่ตาย พี่อาจจะเสร็จท่านพ่อแทน 555 ดูเป็นโมเมนท์อบอุ่นช่วยกันเลี้ยงน้องจนโต ไม่มีจิ้นคู่นี้เหรอ เพื่อกูมีฟิคมีแฟนอาร์ตเสพย์
และถ้าท่านพ่อไม่ตายกูมองไม่เห็นทางที่พี่อู่จะมารักกับน้องได้เลย เหมือนพี่กับน้องรักกันเข้าใจกันแบบนี้มันอยู่ที่ตัวเขาทั้งคู่เเละจังหวะที่เจอกันดูแลกันมามันมีผลมากๆเลย
กูรู้สึกว่าต้องเป็นพี่อู่ด้วนเงื่อนไขหนึ่งเดียวเลยคือสละทุกอย่างให้น้องได้ สามารถวางความแค้นส่วนตัวแล้วก็ทุ่มเททุกอย่างให้น้องได้ถึงจะไม่ได้อะไรตอบแทนก็ตาม แบบกูรู้สึกคนอื่นคงไม่ได้เท่านี้
กูยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้พวกมึงช่วยจุดเว้นหน่อยเถอะ หลายครั้งที่เข้ามาดูว่ามีคนคุยถึงนิยายอะไรน่าสนใจบ้างมั๊ยกลายเป็นเจอสปอยล์เข้าไปกูเบื่อจะบอกแล้วนะ ขอล่ะ
KY ระวัง มีสปอยตัวร้าย และกูคร่ำครวญ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กู... กูอ่านตัวร้ายแล้วกูหนึบๆใจว่ะ T T เสิ่นชิงชิว(ตัวออริ) มันก็เป็นคนเลวนะ ขี้อิจนะ แต่กูอ่านเรื่องของมันจากตอนพิเศษแล้วแบบ ที่ชอบอิงอิง ก็เพราะคล้ายกับผู้หญิงที่ดีต่อมันคนแรก กับจริงๆก็คิดช่วยคนแท้ๆ แต่ดันช่วยไม่ได้และเขาตาย กลายเป็นตราบาปของตัวเอง ตอนที่เลิกโกรธพี่เจ็ด ขับไล่เขาไปไม่ให้ต้องซวยไปด้วย ก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายต้องเห็นเขาตายเหลือแต่ซากกระบี่ พร้อมกับที่ตัวเองตัวกุด
ในมุมของตัวร้ายแสนบัดซบอย่างเสิ่นชิงชิว ก็ซ่อนความน่าสงสาร ความซึนเดเระเอาไว้
มันก็เลวนะ แต่กูปวดใจมากเลย มากกว่าตอนอ่านเรื่องหลัก อาจเพราะเหมือนกูเข้าใจอย่างนึงมาตลอด แล้วถึงได้มาพบทีหลัง ในขณะที่เรื่องอื่นอย่างความรักของลั่วปิงเหอที่ทุ่มเทและบ้าคลั่งเป็นสิ่งที่กูรู้อยู่แล้ว ทีีช็อกสุดกับเสิ่นชิงชิวออริคือ จริงๆแล้วพยายามช่วยหลิ่วชิงเกออ่ะมึงงง
ยังมีเรื่องของพ่อพระเอกกับน้องงูอีก คนชั่วของโลกของแผ่นดิน ที่แท้แล้วกลับเป็นแค่คนที่รักวัฒนธรรม ตำรา ของเหล่ามนุษย์ ที่ถูกมนุษย์หลอกต้ม แถมสุดท้ายน้องงูที่กูหวังให้รอดก็ไม่รอด (แต่น้องก็ฆ่าคนไปมาก TT ให้น้องไปสบายคงเป็นทางลงที่ดีแล้ว)
กูจิตอ่อนไปใช่มั้ย ไม่ได้เศร้าแบบร้องไห้นะทั้งหมดที่พูดมา แต่มันหน่วงๆในอก ตอนอ่านปรมาจารย์กูก็จะจุกอกแบบนี้ใช่มั้ย(แต่อาจไม่เพราะกูโดนสปอยพรุนไปหมดแล้ว)
เห็นด้วยช่วยจุดหน่อยเถอะ กูดองรออ่านทีเดียวตอนครบ เจอสปอยเป็นคอมโบเลยจ้าาา
บางทีไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรก็พยายามอ่านตาม เพราะไม่เห็นมีชื่อเรื่อง กลายเป็นสปอยล์ไปหมด เพลียมาก
มาอ่านห้องนี้ต้องทำใจอยู่แล้วนะเพื่อนโม่งทำหลาย ชื่อมู้บอกอยู่ว่าหิ้งโม่ง มู้แรกๆ ไม่แม้แต่จุด สปอยล์เยอะมาก ไม่อยากถูกสปอยล์เลี่ยงห้แงนี้ไปเลยดีกว่า
>>984 คือกูก็อยากมาคุยเรื่องอื่นที่อ่านแล้วหรือหาสปอยล์ที่กูอยากรู้มั๊ย? ก่อนหน้านี้ก็คุยกันไปแล้วเรื่องจุดสปอยล์เผื่อคนอื่นมันยากตรงไหน มู้แรกเป็นยังไม่มู้ล่าสุดจะพัฒนากฏให้ดีขึ้นไม่ได้หรอ กูไม่ได้จะดราม่าแต่ขอให้ช่วยๆกันเผื่อคนอื่นบ้าง หลายคนเข้ามาไม่ได้อยากเจอสปอยล์ทุกเรื่องนะมึง
อย่างบางทีกูมาดูมู้อื่นด้วยซ้ำแต่คำมันผ่านตาจากตอนแรกคุยเรื่องลุ้นพระเอกราชันกันกูก็อยากลุ้นมั่งตอนนี้ชื่อพระเอกฝังในซิริบั้มกูแล้ว
อันนี้ไม่ได้ชวนทะเลาะนะ แต่กระทู้นี้จะต้องทำแบบตำหนักจีนมั้ย ถ้าจะทำก็ต้องรณรงค์กัน เพราะกูเข้าใจว่าทู้นี้ไม่ต้องจุดก็ได้
อันนี้กูถามมั่ง การจะจุดสปอยเนี่ยครอบคลุมแค่ไหนบ้าง อย่างข้างบนๆ ถามรักแรกพระเอก ถามว่านายเอกโลเลมั้ย ฯลฯ พวกเนี้ยกูมองว่ามันโคตรยิบย่อย ไม่ใช่สปอย กูก็ตอบเลยไม่ได้จุด หรืออย่างที่ว่าพระเอกคือใครงี้กูก็ไม่ได้นับเป็นสปอยเหมือนกัน แล้วเรื่องที่ออกมาซักพักนึงแล้วยังต้องจุดอีกมั้ย ไอ้ที่คุยๆ ข้างบนมันก็ออกมาตั้งแต่เล่มแรกเล่ม 2 แล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวคุยเรื่องอะไรก็ต้องจุดไว้ให้หมดเลยเหรอ
ห้องนี้ไม่มีกฎต้องจุดมาแต่ไหนแต่ไร มีขอให้จุดช่วงหลัง ยังไงขอให้ยึดตามแต่ละห้องที่เค้าทำกันไว้ดีกว่า จะมาไม่พอใจเพราะโดนสปอยเองมันก็ไม่ถูกมั้ง หิ้งโม่งยังเขียนเตือนจั่วหัวใส่หิ้งไว้เลย ไม่อยากโดนไม่ว่าจะเรื่องไหนอ่านจากกลุ่มสปอยบนดินก็ได้ แล้วเค้าคุยติดพันกันมา เพื่อนโม่งก็ต้องเข้าใจด้วย คนถามเขาถามเรื่องยิบย่อยอยู่นะ
เอาจริง ความเห็นกู ถ้ามันยิบย่อยต่อๆกันมานี่ กูเดาได้นะว่า เพราะมันจะเริ่มเห็นชื่อเรื่องหรือชื่อตัวละครผ่านๆตั้งแต่อันแรกๆแล้ว กูก็จ้วงข้ามเลย ก็รอด ทุกวันนี้ยังไม่โดนสปอยราชันคู่บัลลังก์สักแอะ แต่โดนปรมาจารย์จนพรุนแล้ว(เพราะจงใจอ่านเอง)
ความเห็นกูคือ ถ้าเริ่มเปิดเรื่องแล้วจะมีสปอย หรือจะสปอยอะไรสำคัญมากๆ (จุดพลิกหรืออะไรงี้) หรือสปอยอะไรยาวๆ ก็ใส่จุดให้เขาหน่อย แต่ถ้าคุยกันต่อเนื่องมา แล้วคนถัดๆมาก็ตอบเขาหรือออกความเห็นสั้นๆ ก็ reply ไปก็พอ บางทีจะจุดทุกอันแม้จะตอบแค่สั้นจุ๊ด ก็อาจเปลืองพื้นที่หรือลำบากไปหน่อย พวกมึงลองใช้วิจารณจักรยานเข็นๆกันไปแล้วกัน เอาไงก็บอกกูด้วย
บอกก่อนว่ากูไปตำราชันจากโม่งนะเห็นพวกมึงพูดกันเรื่องเรือล่มไรงี้แรกๆกูก็เลื่อนข้ามๆไป จนได้เล่มมาค่อยอ่านแล้วปรากฏว่า สำหรับกู ชื่อพระเอกเนี่ยไม่สปอยเลยมึงงง โอเคอ่านเล่มแรกอย่างเดียวอาจจะมีคนลงเรือพี่หลาง แต่เล่มสองไปมันชัดมาก คำโปรยปกหลังก็ชัด ชื่อพระเอก ความสัมพันธ์ตัวละคร แม่งบอกหมดแล้วเหอะ
อีกอย่างคือหนังสือที่ออกเล่มมาสักพักแล้วมึงต้องทำใจน่ะ กูก็เคยโดนมาหลายเรื่อง เรื่องไหนกระแสแรงนี่ออกเล่มมาไม่กี่วันก็เข้ามาหวีดกันแล้ว กูเข้าใจอารมณ์คนเพิ่งอ่านแล้วอินนะ จะให้เขามาคอยจุดสปอยรอกูอ่านก่อนก็ไม่ได้ปะ
คือสปอยล์สำหรับกูหมายถึงเนื้อเรื่องที่สำคัญ จุดเปลี่ยนแปลงกับความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครที่มันไม่ได้บอกในตัวอย่างหรือหลังปกน่ะ
แล้วแต่พวกมึงแล้วกันกูเลี่ยงเอาก็ได้ สำหรับกูหิ้งเป็นไฟล์กูรู้อยู่แล้วว่าเข้าไปต้องเจอสปอยล์ แต่อันนี้มู้ชั้นหนังสือไม่ใช่ทุกคนที่อ่านทันทีที่หนังสือออกอ่ะ จะให้คุยเรื่องอื่นที่อ่านอยู่โดยไม่โดนสปอยล์จะไปมู้เม้าก็ไม่ใช่ที่ กูจะถือว่าตัวเองเสียงส่วนน้อยแล้วกัน
แต่กูชอบอ่านสปอยล์มากกก ต่อให้เล่ามาทั้งเรื่องกูก็อ่านได้ มันช่วยในการตัดสินใจว่าจะซื้อรึไม่ซื้อดี ตย.สามสี่ตอนที่สนพ.ลงให้อ่านมันไม่พอจริงๆ ทำกูตัดสินใจพลาดมาหลายเรื่องแล้ว กูชอบมาส่องในโม่งเพราะบางทีในเฟสอวยกระจายเลยต้องหาอ่านจากหลายๆที่
คิดชื่อมู้ใหม่กันมั้ยมึง
มู้นี้เป็นมู้ที่คุยเกี่ยวกับเนื้อหาในหนังสือ ถ้าทุกครั้งที่สปอยล์ต้องใส่จุด ลองนึกเวลาคุยกันห้าเม้นแม่งเต็มไปด้วยจุด มันรกบอร์ดว่ะ กูเคยสิงมู้นิยายห้องเว็บโนเวล จุดคุยกันแบบนั้นโดนคนมู้อื่นด่า
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.