ตปก. สำหรับกูเป็นอารมณ์เดจาวูๆ อะนะ แต่จะช่วยบอกอันที่ทำให้รู้สึกเดจาวูละกัน ตอนนี้นึกออกประมาณนี้ ใครมีอันไหนเพิ่มก็มาถกกัน
- การเดินเรื่องของเสี่ยวเยี่ย มารน้อยที่ช่วยมาจากพ่อค้าทาส ในตปก. ทำให้นึกถึง เสี่ยวหลาน ในเรื่องกลรักกุลซือกำมะลอ ของหลิงเป้าจือ
ไทม์ไลน์แบบเดียวกันคือช่วยมาจากคนไม่ดี แต่ของเสี่ยวเยี่ยเป็นครึ่งมาร ของเสี่ยวหลานเป็นอารมณ์คนเผ่านอกด่านในตำนานที่รำลือกันว่าวรยุทธ์เก่งกาญ ทั้งสองถูกผนึกกำลังไว้เหมือนกัน ตามบทบรรยายว่าเป็นเด็กที่ดูตัวเล็กอายุน้อยกว่าอายุจริงทั้งคู่ เพราะถูกเลี้ยงมาแบบทารุณกรรม ขาดสารอาหาร หลังจากนายเอกช่วยออกมาก็ติดนายเอก ทั้งคู่ไม่มีชื่อมาก่อน นายเอกเป็นคนตั้งชื่อให้ทั้งสองเรื่อง จากนั้นก็กลายเป็นเด็กติดตามรับใช้นายเอกระดับถวายหัว เป็นอาวุธลับเทพๆให้นายเอกเรียกใช้ จากนั้นเด็กสองคนนี้ก็โดนพระเอกของทั้งสองเรื่องพาไปเข้าสังกัดทั้งคู่ ต่างกันตรงเสี่ยเยี่ยเข้ากองปราบ เสี่ยวหลานเข้ากองทัพ โดยก่อนพาเข้าสังกัดพระเอกทั้งสองเรื่องก็ใช้คำพูดทำนอง อย่างเจ้าน่ะหรือจะเอาอะไรมาปกป้องเขา เป็นตัวกระตุ้น เนื่องจากมองเห็นความสามารถของเด็กนี่ว่าน่าใช้งาน และสามารถควบคุมได้ด้วยนายเอก นอกจากนี้ทั้งเสี่ยเยี่ยและเสี่ยวหลานก็เรียกนายเอกว่า "คุณชาย" เหมือนกัน แล้วก็ นายเอกทั้งสองเรื่องเป็นภรรยาแบบเป็นทางการของพระเอก แต่ต่างกันตรงกุนซือเป็นสมรสพระราชฐานที่พระเอกโดนแกล้งจากญาติ
ความเดจาวูข้อนี้มันเป็นเนื้อเรื่องย่อเนื่องยาวๆ เลยแคปมาเทียบลำบาก แต่สามารถเล่าสรุปด้วยการใช้คำว่า "ทั้งคู่" ได้เกือบหมด เพราะเรื่องมันคล้ายกันมากจริงๆ ไม่รู้ว่าพล็อตแบบนี้มันนับเป็นพล็อตยอดนิยมที่ใครๆก็เขียนด้วยรึเปล่า ถ้ามีเรืองอื่นที่เป็นแบบนี้อีกวอนเพื่อนโม่งช่วยเปิดหูเปิดตาให้ด้วยนะ
- พอดีกูเพิ่งอ่านตัวร้ายฯ เลยจะเดจาวูอันนี้มากหน่อย
https://imgur.com/yHMEcHn (จิ้มรูปเอานะ)
ตปก.บทที่ 12 กับตัวร้ายฯ เล่มสองหน้า 289 มันดูเหมือนจะคล้ายกันแค่ถามว่าใครมีเงินบ้าง แต่กูรู้สึกว่าบรรยากาศ จังหวะการส่งมุกตบมุก มันคล้ายกันมากอะ อันนี้คนอื่นอาจจะไม่นับก็ได้นะ แค่สำหรับกูมันอ่านแล้วแอบนึกถึง
เรื่องความมั่นใจในความงามของตัวเองของพระเอก อย่างที่ปิงเหอบอกว่าหลิ่วหมิงเยียน(นางเอกในนิยายฉบับออริจินอล)จะงามสักเท่าไหร่กัน จะงามสู้ข้าได้หรือ ทำไมซือจุนถึงสนใจนาง ทางหลัวซาเองก็ถามนายเอกเรื่องตปก.เหมือนกันว่า ตัวเองไม่งามหรือ ทำไมถึงอยากเรียกแม่นางกัว(นางเอกในฉบับนิยายออริจินอล)มานั่งดื่มเป็นเพื่อนแทน (เนื้อเรื่องของปิงเหอที่พูดถึงนี่อยู่ในเล่ม 1 ส่วนตปก.อยู่ในบทที่ 13)
แล้วก็เรื่องการที่นายเอกตปก.ใช้คำอย่าง [โบกมือบ๊ายบาย] เป็นคำพูดชัดๆเลย มันเป็นคำที่นายเอกตัวร้ายฯใช้บ่อยๆ กูไม่แน่ใจว่ามันเป็นคำพูดทั่วไป เป็นภาษาเน็ตของจีนที่ใครๆ ก็ใช้รึเปล่า แต่เท่าที่เคยอ่านมาก็ไม่ค่อยเห็นนิยายเรื่องอื่นใช้กันเท่าไหร่นะ คือมันเป็นคำธรรมดา แต่พอเอามาเน้นพูดบ่อยๆ แล้วมันเลยดูคล้ายคำพูดเฉพาะตัว พอใช้เหมือนกันเลยจะ "เอ๊ะ" นิดนึงอะ