ข้าอยากเป็นตัวประกอบกูอ่านแล้วสนุกดีนะ แต่ก็เดจาวูเป็นระยะว่าพล็อตนี้เหมือนเรื่องนั้นเรื่องนี้จังอย่างที่ว่า แค่มีการมิกซ์ๆให้มันไม่เป๊ะ อย่างความสัมพันธ์พระ-นาย+เก็บเด็กมาเลี้ยงแต่เด็กนั่นเทพมากจนได้บอดี้การ์ดส่วนตัวก็ทำให้นึกถึงเรื่อง กลรักกุนซือกำมะลอ (หลิงเป้าจือ) ฉากตอนพระเอกดูถูกว่าอย่างเจ้าจะปกป้องอะไรเขาได้นี่เดจาวูมาก นายเอกนิสัยคล้ายเสิ่นหยวนที่ไม่ต้องเก๊กเป็นเสิ่นชิงชิว เพื่อนนายเอกที่เรียกตัวเองว่าเกอก็เดจาวูพี่เยี่ยอย่างที่หลายโม่งบอก ตอนล่าสุดที่ไปช่วยงูละได้น้องงูมาตามติดก็เดจาวูตัวร้ายช่วงน้องงูแทนคุณมาก ยิ่งตอนพระเอกระเบิดประตูมาช่วยด้วยความโกรธนี่กูยิ่งหลอนตอนปิงเกอเอาแรดงูพระจันทร์มาถล่มสุสานมาร คือมันจะเดจาวูแนวนี้ทั้งเรื่อง ผสมเล็กผสมน้อย แต่รวมๆคือกูชอบนะ สนุกดี อาจจะเพราะกูอ่านแนวนี้อยู่แล้วพอดี แล้วนิยายจีนหลายๆเรื่องมันก็คล้ายๆกันหมด คือต่อให้เป็นงานจีนแท้ๆเองมันก็ก็อปพล็อตกันเองอยู่แล้วอะ กูเลยถือว่านี่เป็นนิยายอีกเรื่องที่ใช้พล็อตฮิต และลักษณะคาร์ฯตัวละครแบบฮิตๆเช่นกัน เห็นด้วยกับที่บอกว่าเหมือนเพจนั้นช่วยปั่นให้คนไปอ่าน น่าจะคนรู้จักกันหลังไมค์ ส่วนความยาวแต่ละตอนกูชอบแบบนี้นะ ปกติไม่ชอบแบบสั้นๆทีละนิด อ่านแล้วรำคาญว่า เอ้าจบตอนแล้วเหรอ ยังไม่ทันได้อะไรเลย แนวนั้น