กูเคยชอบปรมจมากๆตอนแปลไทยคุณลาเวนเดอร์มาแรกๆ หวีดมาก พอสนพประกาศ lc กูก็ดีใจมากๆรอเก็บหนังสือ ไม่อ่านสปอย ไม่เสพแฟนอาร์ต ไม่ดูอนิเมะ ไม่อ่านฟิค กูมิ้วท์ทุกคำที่น่าจะเกี่ยว แต่อย่างว่าด้อมมันใหญ่มาก กูว่ากูพยามทุกอย่างแล้วสุดท้ายก็เจอ กูเจอสปอยจนกูรู้คร่าวๆเกือบหมดเรื่องแล้ว เปรียบเทียบกับนิยายสืบสวนที่ถ้ารู้ตัวคนร้ายตัวจริงความสนุกก็หายไปเกือบครึ่งอะ ปรมจนี่กูรู้มากกว่าคนร้ายตัวจริงอีก ความน่าตื่นเต้นของมันสำหรับกูหมดแล้ว กูคงไม่ซื้อหนังสือแล้ว กูไม่โทษใครนะ มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่เรื่องนี้มันดังจนได้ทำเป็นอนิเม ด้อมเลยใหญ่ขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าจะผิดก็ผิดที่กูเองอะที่ผิดหวังง่ายไป เห็นพูดเรื่องนี้กัน กูเลยขอมาระบายหน่อย