ไม่รู้สิวะ เวลากูจะอ่านงานใครสักคนกูสนับสนุนงานเพราะเขาเขียนสนุกนะ ไม่ใช่เพราะสงสารเขา แล้วเดี๋ยวนี้กูเจอเยอะมากที่บอกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า แล้วเจอในเคสนข.นี่แหละเยอะ บางทึกูก็สับสนว่าทำไมรู้ว่าตัวเองเป็นแล้วไม่รักษา บางคนบอกมาเขียนนิยายเพื่อรักษา แต่ต้องเข้าใจด้วยว่าคอมเมนท์ในนิยายบางทีมันแรงมาก อาจเป็นหนักกว่าเดิม แต่ไหนแต่ไรมากูจะไม่อ่านนข.ที่ชอบบอกให้เม้นท์ถึงเท่านี้ถึงจะอัพตอนต่อ ต้องรีทวิตถึงเท่านี้ถึงจะต่อ อะไรที่มันดี อะไรที่คนชอบคนจะรีเอง พอแบบนี้มันเหมือนบังคับกัน คือคอ.ก็มีสิทธิ์ไง บางทีกูก็ไม่รู้จะเม้นท์ไรกดให้กำลังใจละกัน บางทีกูก็ไม่อยากรีทวิต แต่ถ้ากูชอบกูซื้ออยู่แล้ว กูสนับสนุนนข.อยู่แล้ว กูเห็นม. ดพ. ลนว. ที่ดังๆ นางก็ไม่เคยเรียกคอมเม้นท์ ไม่เคยเรียกยอดรีทวิต งานนางก็ดัง ก็ขายดี นข.ที่กูตามหลายคนก็ไม่ได้เป็นโรค ส่วนมากติดงานกับป่วยกระเสาะกระแสะกันมากกว่า