>>226 ตั้งแต่เล่ม1 แล้วมึง ถ้าลองสังเกตให้ดี
.
.
.
.
.
.
ที่เจอน้องครั้งแรกที่ร้านยา อ่านรอบแรกกูยังคิดว่าหาเบาะแสไรงี้ พอหยิบมาอ่านรอบสอง กูดันมองว่าพี่เขาไปเดินเล่นมากกว่า คล้ายว่าพี่หลางปางตายขนาดนั้นแล้ว จะเป็นจะตายก็ไม่ใช่เรื่องละ ความเด๋อของพี่คล้ายปรากฏลางๆ ส่วนเรื่องเงินนี่น่าสงสารจริง กูไม่คิดเลยว่าพี่จะจนขนาดนี้ แม้แต่น้องยังมองด้วยความสงสาร โถ๊ะะะะพี่คะ! ที่จริงพี่หมีรวยได้แค่ทำยาพิษขาย...
.
.
.
.
.
.
.
น่าเศร้าที่กูไม่มีเพื่อนเม้ามอยเลยในทวิตเพื่อนกูก็ไม่มีคนหวีดเลยเศร้าแปบ 5555 กูไปส่องในแท็กทวิตบางทีก็อยากเข้าไปคุย แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปเม้ามอยกับใคร