ทำไมกุว่ากุชอบเคมีคู่พี่วั่งกับพี่เว่ยว่ะ คือกุอ่านแล้วรู้สึกว่าทั้งคู่ดูผ่านอะไรมามากจริงๆ
กรณีพี่ซีเฉิน ก็ไม่ใช่ทิ้งซะทีเดียวพูดแบบว่าพี่วั่งสนแต่เมียลืมทุกอย่าง เค้าทรมานขนาดนี้แล้วให้เขาไปเห้ออ
กุล่ะเซ็งคนที่ว่าพี่เว่ยพี่วั่งทำไมถึงทำตัวเป็นฮีโร่ ทำให้คนอื่นเดือดร้อน เห้อออออ อ่านหนังสือก่อนนนโยมม
มันไม่ใช่ความรักแปปที่รักแรกพบชอบๆๆ ทุกอย่างมีเหตุผล มีที่มาที่ไป ว่าทำไมเขาถึงต้องทำ ว่าทำไมเขาถึงเลี่ยงไม่ได้
นึกถึงฝรั่งที่บอกว่าพี่วั่งจืดๆดูเรียบๆ พี่เว่ยดูชิบหาเรื่องละปลงตก
เรื่องแนวความรักเหมือนกัน ถ้าอ่านสามเล่มดูจะรู้ว่ามันรักกันคนละแนว
เรื่องเเรกของแม่โม่ย่อยง่ายสุดตลก ก็ไม่แปลกถ้าคนจะชอบ แต่กุชอบสไตล์หลังๆเขามากกว่า ความรักมันดูลึกซึ้งดี
ตัวร้าย-เคารพผูกพัน (ศิษย์/อาจารย์/ครอบครัว)
ปรมจ.-ลึกซึ้ง คะนึงหา (สหาย/คนรัก/เป้าหมายในชีวิต)
เทียนกวาน-เทิดทูน แสงสว่างในชีวิต (เทพเจ้าเพียงองค์เดียวของตัวเอง)