"กรุ่นกลิ่นอายในสายฝน" มาตามสัญญา
สำหรับกูถือว่าเป็นนิยายเนิบๆเรื่อยๆ ให้คะแนนกลางๆ ไม่ได้ถูกใจขนาดแนะนำต่อแต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดจะขายทิ้งอ่ะ เคะแก่กว่าเมะ 3 ปี จะสลับกันเล่า POV ของเคะกับเมะ (หลักๆเป็น POV ของเคะ มีของเมะแค่สองตอนคือตอนแรกสุดเริ่มเรื่องกับช่วงหลังที่เคะหายไป)
จากนี้มีสปอย
.
.
.
.
.
เริ่มเรื่องเลยคือเมะแบกเคะที่เมาเหล้าฝ่าฝนมาส่งที่หน้าบ้าน (เพื่อนเคะเป็นรุ่นพี่เมะเลยฝากหิ้วคนเมากลับ) เคะเมาเยิ้ม เมะได้กลิ่นหอม (ที่มารู้ทีหลังว่าเป็นชา) แล้วก็เคลิ้มไปกับเคะลงท้ายด้วยการร่วมด้วยช่วยกันเล่นว่าวตรงระเบียงหน้าบ้านเคะ จากนั้นเมะก็ทำลายหลักฐานแล้วหนีกลับปล่อยเคะนอนตรงหน้าประตูบ้านต่อไป แน่นอนว่าเคะเมาจำอะไรไม่ได้
จากนั้นตัดมาอีกหลายปีผ่านไปเป็น POV ของเคะที่มาเปิดร้านชาเงียบๆ จู่ๆก็มีลูกค้าคนนึงเข้าร้านมาแล้วทำหน้าประหลาดใจที่เห็นตัวเอง แน่นอนว่าลูกค้าคนนั้นคือเมะ เคะเองจำไม่ได้ก็แนะนำชาตามปกติ ตอนจะกลับเมะบอกว่าคงไม่ได้มาอีก แต่สุดท้ายก็มาจนกลายเป็นลูกค้าประจำแต่มักจะมาแค่วันฝนตกเท่านั้น ทั้งคู่เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆจนเคะให้กุญแจบ้านชั้นบนเพื่อให้เมะไปนั่งทำงานได้ (วันฝนไม่ตกก็จะได้มาด้วย) คือทั้งคู่ก็ชอบกันนั่นล่ะแต่ไม่กล้าบอก แถมยังมีเพื่อนผู้หญิงของเมะเข้ามา (จริงๆนางโผล่มาแค่สองฉากเองนะ) แต่ทั้งเคะทั้งเมะดั๊นคิดว่าอีกฝ่ายก็ชอบผู้หญิงคนนั้น จนพอเคะเข้าใจตัวเองว่าชอบเมะแล้วเลยบอกเมะหาข้ออ้างไม่ให้เมะมาที่ร้านและมาบ้าน เมะก็ยิ่งซึมและคิดว่าอีกฝ่ายรักผู้หญิงคนนั้น
จนวันนึงเมะอดใจไม่ไหวมาที่ร้านเคะแล้วก็เกิดสปาร์กมีอะไรดันเข้า (ก็เต็มใจทั้งคู่น่ะนะ) แต่พอเสร็จกิจแล้วเคะดันร้องไห้บอกว่าจะไม่มาพบเมะอีกแล้ว แล้วก็วิ่งเตลิดไป เมะก็อึ้งปนเศร้าเก็บกวาดหลักฐาน แล้วพอวันรุ่งขึ้นว่าจะไปหาเคะเพื่อปรับความเข้าใจงานก็ดันเข้า พอไปถึงบ้านปรากฏเคะหายไปแล้ว
สรุปว่าเคะหายไปเป็นเดือนคือหนีไปหาซื้อชาที่จีน พอกลับมาวันฝนตกดันเจือกมาเจอเมะกับผู้หญิงคนนนั้นยืนหน้าร้านตัวเองอีก เคะก็หนีจะเข้าบ้าน เมะก็รีบตามไปเคลียร์และบอกรักกัน ปิดท้ายด้วยการมีอะไรกันตรงระเบียงหน้าห้องนั่งเอง
.
.
.
.
.
ทั้งเรื่องกูแปลกใจอย่าง มึงมีอะไรกันตรงโถงระเบียงหน้าห้องตลอดไม่มีคนมาเห็นหรอวะ หรือมันเป็นระเบียงยังไงเนี่ย งง นึกภาพไม่ออก