Fanboi Channel

>>270 กู262 เอง ใช่มั้ยมึง กูก็ว่างั้น ถ้าไม่มีเซ็ทติ้งแบบabo หรือรู้ความหลังเกิดเห็นใจแล้วมาปรับความเข้าใจกัน หรือล้างสมองไปเลยก็เห็นท่าจะไม่มีวันได้รักกันหรอกมึง พูดละสงสารปิงเกอ คงชอบสาวๆ ของตัวเองมากแหละแต่ความรักคงไม่มีขนาดนั้นแล้วมาเจอปิงเม่ยที่มีซือจุนคนดีเคียงข้าง คงคิดว่าโลกไม่ยุติธรรม เราเป็นลั่วปิงเหอเหมือนกัน กลับมีแต่เจ้านั่นที่มีความสุข เจ็บสัส

>>271 จู่ๆ กูก็คิดว่าพอถึงตอนจบเสิ่นหยวนจะต้องเก็กไปตลอดชีวิต หรือกล้านอนกลิ้งไปมาต่อหน้าปิงเม่ยได้นะ 5555 ไหนๆ ก็รักไปแล้วก็ให้รู้ไปเลยว่าความจริงซือจุนที่เคารพไม่ใช่นกยูงแต่เป็นสล็อธ

>>273 ระดับเสิ่นหววนแล้วกูว่านางกล้านอนกลิ้งเกลือกทำตัวเป็นสลอธต่อหน้าปิงเม่ยนะมึง ถึงเอาแต่นั่งๆนอนๆก็มีคนทำงานแทน ต้องทำบุญมากแค่ไหนถึงจะมีหลัวทั่พร้อมทำทุกอย่างให้แบบเนร้ ขี้อ้อนแบบลูกหมาก็น่ารักดีกูชอบ ฟืดๆสูดกาวแปรบ

>>270 >>272 กูก็ไม่เคยมองความรู้สึกของปิงเกอต่อท่านเสิ่นเป็นความรักเชิงโรแมนติก กูมองเป็นความยึดติด ความรู้สึกที่รุนแรงกว่าความรักคือความเกลียดชัง ถึงตอนพิเศษข้ามมาเจอซือจุนของปิงเม่ยกูก็ไม่มองเป็นความรักอย่างมากแค่ความหลงในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยเจอแต่ยังไม่ใช่ความผูกพัน

>>272 จริง เผลอๆ อาจจะโกรธเกลียดซือจุนมากกว่าเดิมก็ได้ ทั้งที่ในอีกโลกหนึ่งเจ้ายังดีต่อข้าได้ถึงเพียงนั้น แล้วทำไมเจ้าถึงต้องทำร้ายข้า ;-;

>>275 กูคิดเหมือนมึง แต่ก็คิดอีกว่าถ้าอยู่นานไปอีกหน่อยล่ะก็ได้ตกหลุมรักเข้าฮาเร็มจำแลงเสิ่นหยวนอีกคนแน่

>>277 เรื่องนี้มันเป็นฮาเร็มของเสิ่นหยวนตั้งแต่ฮีก้าวเข้าไปล่ะ (กูเก็บพี่เจ็ดไว้ให้น้องเก้าคนเดียว)

ส่วนฮาเร็มของปิงเม่ยนั้น... อื้ม ก็ในเมื่ออดีตว่าที่หลัวของพวกนางๆ โดนท่านเสิ่นขโมยตัวไปแล้ว มันยังจะเหลืออะไรอีก

//บ๊ายบายกงจู่น้อย //บ๊ายบายแส้นาง

>>278 กงจู่น้อยนี่กูให้ค่าแค่ฟาดแส้แล้วเสื้อเสิ่นหยวนขาดเท่านั้นแหละนะ อยู่ใกล้พระเอกที ไอคิวน้อยเหลือเกินสาว
หมิงฟานกับหนิงอิงอิง พอไม่มีพี่ปิงและเสิ่นออริก็ดูเป็นเด็กดีนะ55555555 เหนือความคาดหมายอะ

>>279 หนิงอิงอิงคือศิษย์น้องหญิงสินะ กูเอ็นดูนางตอนอ่านเล่มแรกจบ นับเป็นตัวละครที่น่ารักโอเคอยู่

แต่หมิงฟานเนี่ยใครอ่ะ ตัวละครเยอะเกิน กูจำไม่ได้

>>280 หมิงฟานที่ชอบหนิงอิงอิง แล้วเป็นหัวโจกแกล้งปิงเม่ยไง

>>281 อ๋อๆ กูนึกออกล่ะ แต๊งกิ้วฮับ

พวกมึง ไปคุยในมู้หลักแล้วปล่อยให้มู้นี้ตกไปเหอะ จะได้มีมู้เดียวเหมือนเดิมไม่ให้ด้อมอื่นด่าเอา รกบอร์ด ไม่ต้องเถียงกันข้อสรุปตามมู้นั้นเลย

มึงๆ กุถามหน่อยสิ ชื่อฉายาเจียงเฉิง ซานตู๋เซิ่งโส่ว มีที่มาจากไหน แปลว่าอะไรวะ

>>284 https://fanboi.ch/801/6235/

>>284 ซานตู๋ชื่อกระบี่น้อง แต่ข้างหลังแปลไม่ได้จริงๆ รอคนถัดไป

ซานตู๋ ซิง โสด....

กรุไม่มั่นใจว่าต่อไปเราจะย้ายถิ่นฐานกลับห้องเดิมแล้วปล่อยห้องนี้ร้างกันแล้วสินะ
แค่อยากเข้ามาบอกว่า 4P อัพแล้วนะคะ แค่กๆ---

>>288 อันไหนคะมึง ใบ้กูที พลีส

>>289 ฟิควันป็อกกี้เดย์ไงมึง อยู่ในแมนชั่นเขาอะ มึงไปดม เข้าไปในแท็กฟิคเลยเจอแน่ๆ

กราบเหอะ พวกมึงจะคุยมู้ไหนก็เลือกมาสักมู้ แบบนี้มันรกห้อง เดี๋ยวเจ้าของเว็บก็ให้บอร์ดนี้จะตั้งมู้ใหม่ทีต้องไปขอตั้งทีแบบเมื่อก่อนหรอก

>>291 กูว่าปลาอยมู้นี้ตกไปเหอะ กลับไปใช้มู้เดิม เผื่อจะหาข้อมูลย้อนอะไรมันก็ง่ายกว่า

มากระทู้นี้เหมือนเดิมเหอะ รำคาญดราม่าชิบ

>>293 หยุดขุด ไม่งั้นกูจะเหมาว่ามึงปั่น มีตกลงกันแล้วว่าแหกใครดราม่าอะไรไปมู้ไหน

-จบนะมู้นี้-

กูว่ามิตรภาพจางง่ายด้วยเพราะอิจฉากันเองนี่แหละ เล็กๆ น้อยๆ เป็นชนวนแตกคอได้หมด ยิ่งถ้าเคยช่วยเหลือกันมาก้อนจะเห็นมหกรรมตัดพ้อทวงบุญคุณ เคยช่วยยังงั้นเคยปลอบแบบนี้ ถ้าปากเบาหน่อยส่องหน้าไทม์ไลน์คือรู้หมด

ตอนที่ทั้งคู่กำลังวางแผนกันอยู่ หลิงเหวินในร่างชายก็เข้าไปในห้องหนึ่ง พอออกมาก็กลับไปอยู่ในร่างหญิงเหมือนเดิมแล้ว แถมเสื้อคลุมอมตะที่อยู่กับเธอก็หายไปด้วย แสดงว่าเธอต้องถอดมันทิ้งไว้ในห้องนั้น ฮวาเฉิงถามเซี่ยเหลียนว่าจะเอาไงต่อ เซี่ยเหลียนก็บอกให้ไปที่ห้องนั้นก่อน เพราะตอนนี้หลิงเหวินคงอยู่ข้างๆราชครูตลอดเวลาคงไม่มีโอกาสให้ช่วย แต่ถ้าเอาเสื้อคลุมมาได้จะได้ใช้มันต่อรองกับเธอ พอสบโอกาสทั้งสองคนก็ลงมาจากหลังคาและแอบเข้าไปห้องนั้น
ข้างในห้องมีของแค่ไม่กี่ชิ้น ดูไม่มีที่ให้ซ่อนอะไรได้ พอเซี่ยเหลียนเปิดหีบใบหนึ่งก็เจอเสื้อคลุมสีดำแบบเดียวกันเต็มไปหมด ถ้าให้หาจากทั้งหมดก็คงเสียเวลา เขาจึงหันไปขอให้ฮวาเฉิงตรวจสอบให้หน่อยว่าจวินอู๋กำลังทำอะไรอยู่ ฮวาเฉิงบอกรายนั้นกำลังสอบปากคำมู่ฉิง ถึงจะไม่รู้ว่าคุยอะไรกันแต่คงไม่ใช่เรื่องดี ยิ่งเห็นสิ่งที่มหาเทพทำกับอวิ๋นอวี้ก่อนหน้านี้ก็ยิ่งทำให้เซี่ยเหลียนกังวลว่ามู่ฉิงอาจโดนเหมือนกัน จึงเร่งให้รีบเอาเสื้อทุกตัวมาให้เขาลองแล้วให้อ๋องผีเป็นคนสั่ง เพราะก่อนหน้านี้อ๋องผีเคยลองสวมและไม่มีอะไรเกิดขึ้น เซี่ยเหลียนจึงต้องเป็นฝ่ายสวมเอง
พอเริ่มลองเสื้อตัวแรกฮวาเฉิงก็ยืนกุมคางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะสั่งว่าให้เซี่ยเหลียนมายืมพลังทิพย์ของเขาซะ ความหมายโดยนัยของคำสั่งนั้นก็คือให้เซี่ยเหลียนไปม๊วฟๆอ๋องผีซะ พอรู้ว่าอีกฝ่ายจงใจแกล้งก็บอกให้เปลี่ยนคำสั่งเป็นอะไรก็ได้แต่ไม่เอาคำสั่งแบบนี้จากนั้นเขาก็ลองเสื้อตัวถัดไป คราวนี้ฮวาเฉิงสั่งว่าห้ามยืมพลังทิพย์จากเขา เซี่ยเหลียนกินจุดไปสามวิรีบถอดเสื้อออกและบอกว่าตัวนี้ก็คงไม่ใช่แต่ฮวาเฉิงหยุดไว้และพูดว่าเซี่ยเหลียนยังไม่ได้พิสูจน์เลยจะรู้ได้ไงว่าไม่ใช่ตัวนี้ ถ้าคิดตามคำสั่งของอ๋องผีแล้ว หากไม่ใช่เสื้อคลุมของจริงเซี่ยเหลียนจะต้องทำในสิ่งตรงข้ามกับคำสั่ง นั่นหมายความว่าเขาจะต้องยืมพลังทิพย์ aka.ม๊วฟอ๋องผีนั่นเอง ฮวาเฉิงพูดเสริมด้วยว่าเซี่ยเหลียนไม่อยากให้เขาสั่งแบบตอนแรก เขาก็เลยสั่งในสิ่งตรงข้ามแทนไง เซี่ยเหลียนยอมใจในความเจ้าเล่ห์ของอ๋องผี รีบยืมพลังทิพย์ของอีกฝ่ายก่อนมองรอบๆตัวอย่างระแวงว่าจะมีคนเห็น ไม่ลืมที่จะกำชับอ๋องผีด้วยว่าอย่าสั่งแบบนี้อีก พอลองสวมไปเรื่อยๆก็ยังไม่เจอเสื้อของจริงสักที ฮวาเฉิงตั้งข้อสงสัยว่าบางทีเสื้ออมตะก็คงไม่มีผลต่อเซี่ยเหลียนเช่นกัน

ห้กยไอรไนดำเขไเไดนสเไวดไกสๆกมๆ