กูไม่ใช่คนในด้อมหรอกนะ แต่ไถอยู่ห้องนี้มันก็เด้งมาให้กูเสือกเรื่อยๆ มีอย่างนึงที่อยากพูด
ที่จริงกูว่าไม่รู้โม่เซียงจะมาตั้งข้อกำหนดยุบยิบทำไม บอกห้ามทุกกรณีแบบพนมเทียนยังง่ายกว่า น้ำใสไปปลาอยู่ไม่ได้ แฟนด้อมเองก็มีทั้งคนที่มาเสพเฉยๆ คนที่ทั้งผลิตทั้งเสพต่อกาวหาเงินมาหมุนใส่อฟช.อีกทีก็เยอะ แม้แต่ตั๊กแตนก็มีไม่น้อย แต่หลายด้อมอดทนปล่อยให้มันเทาๆ ไปก็มีเหตุผล หรือจะไม่ทน เททั้งหมดแบบพนมเทียนนั่นก็ได้ แต่การห้ามจุกจิกแบบเจ๊โม่ เหมือนไม่อยากตัดรอนขนาดนั้น แต่ใจก็ไม่กว้างพอให้อิสระมาก สุดท้ายจบแบบนี้สายผลิตก็อึดอัด ออกด้อมกันไป คนเจ็บแค้นกลับมาแซะเรื่อยๆก็เยอะ มันก็แบบนี้อ่ะ
กูอยู่ด้อมอื่นเขาก็มีกฎนะ อย่างไม่ให้ออกของทับไลน์อฟช. หรือทำสินค้าห้ามใช้พวกตราในเรื่อง แต่กูว่าด้อมปรมจ.เนี่ยเยอะไปจริงๆ ตอนบอกห้ามออกโดห้ามจัดอีเว้นกันเองกูยังแค่เออ เขาเข้มงวดจังเนอะ แต่มาจุกจิกแม้แต่เรื่องคู่ในฟิค บอกตามตรงคนนอกแบบกูยังเริ่มเหม็นเลย <<กูรู้แหละว่าเป็นสิทธิ์ของเขา เขามีสิทธิทั้งหมด เขาถูก นี่เป็นลิขสิทธิ์ แต่แม้แต่แค่คนเปรยว่าชิปรีบะยังจะเป็นจะตาย กูนี่กรอกตาอัดแล้ว อิกำไรทางอ้อมนี่ก็อีก สมมติว่ากูแฟนอาร์ตได้ยอดวิว แล้วบังเอิญแอคกูมีโฆษณาขายงานอื่นด้วยก็นับว่ากูสร้างรายได้งั้นสิ ห้ามแบบพนมเทียนปิดด้อมไปเลยมั้ยล่ะ แฟนอาร์ตกาวฟิคคอสอะไรไม่ต้องเอาทั้งนั้น รอเสพอฟช.พอ เยอะสิ่งเหลือเกิน