กูคนอ่านรัชศกวันก่อน แวะมาบ่น จริงๆ อยากบ่นหลายวันแล้ว แต่ ip โดนแบนหลายวันมากเว่อร์ ไม่รู้ใครโทรลแถวบ้าน
.
.
.
.
.
มันแห้งแล้งจริงๆ ค่ะมึง หลังพี่สุยสารภาพรักแล้ว ไม่มีอะไรเลยข่า ต่างคนต่างทำงาน พนันได้เลยว่าถ้าไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันไม่มีวันได้เจอกันแน่ชาตินี้ แถมใต้เท้าถังยังเล่นตัว เล่นตัวจนกูสงสารพี่สุย แต่เข้าใจได้ คือคนมันเป็นผู้ชายมาแต่เกิด จู่ๆ มีผู้ชายด้วยกันมาชอบแล้วตัวเองก็ชอบเขา ซ้ำยังติดทางบ้าน เป็นลูกชายคนเดียวต้องสืบทอดตระกูลถัง ใต้เท้าถังก็จะคิดมากหน่อยๆ พี่สุยก็ช่างอดทนรอได้
มาที่ฮ่องเต้ กูยังเกลียดเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือเกลียดมาก ในเรื่องนี้บรรยายฮ่องเต้ค่อนข้างย้อนแย้ง เช่น ฮ่องเต้ไม่ชอบให้ใครมาปิดหูปิดตาทำให้ตนเหมือนเป็นคนโง่ บรรยายอยู่ในคดีที่ซูโจว ตอนมีผู้ประสบภัยถูกละเลย แต่ก่อนนั้นแค่โดนวั่นอันเป่าหูกับขันทีชื่อไรสักอย่าง บอกว่าถังฟั่นอย่างนู้นอย่างนี้ ไม่ค่อยคบหากับเพื่อนร่วมงาน บลาๆ เสือกเชื่อ เป็นฮ่องเต้ที่ไม่สมควรเป็นฮ่องเต้จริงๆ เชื่อง่ายแบบไม่ต้องส่งคนไปสืบ แต่กูก็เข้าใจได้อีกข้อ คือฮ่องเต้แม่งไม่สนใจใคร ถังฟั่นก็แค่ขุนนางคนหนึ่ง ไม่มีแผ่นดินก็ไม่ล่มสลาย แต่พอเกิดคดียากแก้ไขนึกถึงถังฟั่นคนแรก ?? อ่านถึงฮ่องเต้ที่ไรรำคาญมาก เหมือนมีคำว่าโง่เขียนไว้บนหน้าผากตัวหนาและใหญ่
.
.
.
.
.
อ่านถึงเล่ม 6 แล้ว จากที่อ่านช้ายิ่งช้าไปอีก เพราะไม่กระชุ่มกระชวยเลย เนื้อเรื่องสืบคดีก็จริงแต่พระเอกก็ไม่น่าจะเลือนรางขนาดนั้น วงวาร