>>167
ต่อจาก >>181 นะ กดผิดมือลั่น
อันที่จริงประวัติศาสตร์การใช้本 มันก็ไม่แน่นอนนะว่าเริ่มสมัยไหน บางที่บอกว่าเม๊คเอาตอนหลังเองด้วยซ้ำ มักเจอในนิยายจักรๆ วงศ์ๆ
แต่ก็พอมีหลักการใช้คร่าวๆ ( อันนี้กุเอามาจากที่คนจีนเค้าคุยกันตามมู้นะ ผิดถูกยังไงขออภัย)
本... ถ้าเป็นสรรพนามใช้เฉพาะเชื้อพระวงศ์ หรือข้าราชการระดับสูง ( ไม่รวมถึงฮ่องเต้ )
本王 เปิ่นหวังคือใช้สำหรับอ๋อง (ญาติพี่น้องฮ่องเต้) บางยุคก็สำหรับรัชทายาท
本宫 เปิ่นกงคือ สำหรับฮองเฮา กับสนมชั้นสูงๆ เพราะกง คือตำหนัก ก็ใช้เรียกแทนตัวเองประมาณว่าเป็นเจ้าของตำหนักงี้ ใช้เรียกแทนตัวเองต่อหน้าผู้ที่มีตำแหน่งต่ำกว่า
本官 เปิ๋นกว่าน ข้าราชการระดับสูงเรียกแทนตัวต่อหน้าผู้ที่มีตำแหน่งต่ำกว่า
本將軍 เปิ่นเจียงจวิน สำหรับแม่ทัพ
本府 เปิ๋นฟู่ สำหรับข้าราชการ ( 府 คือจวน)