บรม.นี่กูเกลียดเลยนะถึงกูจะอ่านจนจบก็เถอะ แต่เพื่อนสนิทกูชอบมากทั้งกลุ่ม กูน้ำท่วมปากสุดๆ ยัดคำคมสอนใจให้มากมายเต็มไปหมด
พยายามเป็นนิยายน้ำดี นิยายจีนที่มีคติสอนใจเยอะแยะยังไม่เอียนเท่าเรื่องนี้ อันนี้ดูพยายามสร้างภาพลักษณ์ ดูยัดเยียดให้
และมีแต่ความขี้ก๊อปเต็มไปหมด ตัดนู่นมาปะนี่ ถึงจะฉีกออกจากของเดิมไป แต่เริ่มมามันก็ขโมยมามั่วซั่วไปหมดแล้วมาประกอบเอง
จะให้ยอมรับนับถือได้ยังไง ตรงที่อ่านแล้วรู้ว่าก๊อปยังขนาดนี้ ตรงที่อ่านแล้วไม่รู้ว่าก๊อปจะขนาดไหน คำคมสวยๆหรูๆพวกนั้นไปหยิบมาจาก
ไหนมาแก้บ้างล่ะ แหมๆ กูอ่านหนเดียวให้ฟังเพื่อน(ที่ชอบเรื่องนี้ชิบหายทั้งกลุ่ม)คุยกันรู้เรื่องได้กูก็บาย ไม่มีรอบสองละ
พอใครๆก็ชอบใครๆก็อวย จากที่ไม่ชอบ ทำให้กูพัฒนากลายเป็นขั้นอคติเลยอ่ะ เพราะตอนนั้นแสดงความเห็นว่าไม่ชอบตรงๆไม่ได้
ความเจ็บใจคือแม่กูซื้อเข้าบ้านมาอ่านด้วยเนี่ย กูยังหงุดหงิดอยู่เลย อยู่ในบ้านเดียวกันแต่กูไม่แตะมันเลยนะ ดิสอิสอะขยะวรรณกรรมสำหรับกู