กูเป็นอีกคนที่อ่านปราชญ์ไม่รอด ไม่จบตั้งแต่เล่มหนึ่ง แต่รัชศกกูโอเคนะ ถึงจะรู้สึกว่าสืบสวนมันแบบจาง ๆ ไม่รู้สึกเข้มข้นไรเบอร์นั้นแต่อ่านเรื่อยๆ ได้ เหมือนอ่านวันๆของเหมาเหมาว่าเป็นไง แบบสำหรับกูความรู้สึกพระเอกนายเอกก็ไม่ได้ชัดเจนเด่นชัดอะไรแบบอ่านเหมือนค่อยๆอยู่กันไปแบบชนิดที่ว่าถ้าเป็นคนอ่านรีบๆไม่ละเอียด ความใส่ใจของสุยโจวคือหายไประหว่างบรรทัดได้ง่ายๆเลย มาเหมือนฮิ้นท์เรื่อยๆ