>>423 กูกลับมาแล้วค่ะ ตอบคำถามมึงนะ มีเวอร์ชันยาวๆ ละเอียดมาก เนื่องจากกูเพิ่งอ่านเมื่อกี้ ต้องการระบาย กับเวอร์ชันรวบรัดตัดความอยู่ 2 บรรทัดสุดท้าย อ่านรู้เรื่องเหมืนกัน
.
.
.
.
.
.
น้องแฮมรู้ตัวอ่ะว่าใกล้ถึงอายุขัยของแฮมสเตอร์แล้ว เพราะความจำเริ่มไม่ค่อยดี ตาไม่ค่อยดีงี้ เจ้าตัวก็คิดๆอยู่ว่าจะทำยังไงดี เคยผ่านความตายมาครั้งหนึ่งแล้ว แต่ครั้งนี้กลัวกว่าคราวก่อนอีก เพราะตอนนั้นไม่มีคนให้อาลัย แต่ตอนนี้กลัวพระเอกจะเสียใจ
น้องแฮมแกก็เครียดๆอ่ะ ไม่ได้บอกพระเอก แต่พระเอกสังเกตเห็น อาการหลายอย่าง ทั้งนอนนานขึ้น น้ำหนักลด ไม่ร่าเริง เหม่อบ่อย แม้แต่ผลการเล่นเกมที่เมื่อก่อนเล่น 10 ครั้งจะได้ mvp สัก 7 ครั้ง เดี๋ยวนี้แม้แต่ 3 ครั้งยังยาก (เอ่อ... แฮมใกล้ตายก็ยังเล่นเกมตีป้อมเก่งกว่ากูอยู่ดี น้ำตาไหลแปป) พอปรึกษาเพื่อนแล้วพระเอกเลยตัดสินใจลางานทิ้งบริษัท(ที่ช่วงนี้กำลังงานชุม ยุ่งสัดๆ เพราะน้องแฮมแกไปวาดลวดลายไว้ในงานประกวดคราวก่อน) เพื่อพาแฮมไปเที่ยว<br>
ตอนแรกเหมือนจะไปต่างประเทศหรืออะไรสักอย่าง แต่น้องแฮมไม่เอาด้วย สุดท้ายเลยจบที่คฤหาสน์สี่ฤดูที่เดิมที่เคยไป (คราวก่อนพระเอกบอกจะซื้อรถใหม่ที่ใส่กรงแฮมไปด้วยได้ ซื้อแล้วนะ น้องแฮมแอบรู้สึกรถคันนี้คุ้นๆ แต่นึกไม่ออก ช่วงนี้ความจำไม่ดีแล้ว)
ตรงนี้พระเอกมีเซอร์ไพรซ์ด้วย พาไปดูฝนดาวตก น้องแฮมประทับใจมาก ซึ้งมาก เศร้ามาก เป็นซีนอารมณ์ที่เหมือนหลายๆอย่างมันปะทุออกมาอ่ะ สุดท้ายเพราะสับสนอยู่ก็เลยไม่ได้อธิษฐานอะไรเลย ส่วนพระเอก เขาบอกว่าเขาขอให้ความปรารถนาของน้องแฮมเป็นความจริง
สุดท้ายก็เดินทางกลับ ฝนตก น้องแฮมคิดจะเขียนอีเมลล์ไว้ให้พระเอกอ่านหลังตัวเองตายไปแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำ รู้สึกว่าคำในกระดาษไม่นับเป็นอะไรเลย ก็เลยบอกด้วยตัวเอง ระหว่างนั่งรถกลับ น้องแฮมบอกว่าฉันไม่ได้เป็นหนูแฮมสเตอร์จริงๆ ... พูดไม่ทันจบก็เกิดอุบัติเหตุ
ตื่นมากลับร่างคนค่ะ แต่ที่จะบอกก็ไม่ได้บอก ดังนั้นพระเอกก็ไม่รู้อ่ะแหละ
.
.
.
.
.
.
.
.