บรรยากาศพวกมึงดูสุนทรีย์และสวยงาม
จนกูผู้คิดว่าไม่ใช่แค่ตัก แต่อยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงกะอกซือจุนรู้สึกผิดชอบก๊ล
สปอล์ยเนื้อหาเล่ม 1
.
.
.
.
.
แต่ไม่ใช่กูคนเดียวเปล่าวะ! มันมีคนทำไปแล้ว! มันมีดอกบัวขาวบางดอกมันทำไปแล้ว! ฮือ กูอยากทำมั่ง กูอยากฝึกวิชาแล้วซบอกซือจุนมั่ง ฮือ กูอยากทำแบบปิงเม่ย กูอยากเข้าร่างศิษย์น้องหญิงผู้โดนตบหน้าหันนั่นก็ยังดี ตอนอาลั่วตกห้วงนิรแดนกูจะแอบแวบไปให้ซือจุนช่วยฝึกวิชา แต่ไม่รู้ว่ากลับออกมาจากต้องระวังตบจากยัยเปิ่นกงจู่จะกลายเป็นระวังอาลั่วกูแทนหรือเปล่า
.
.
.
.
.
.
ขัดความสวยงามอันบริสุทธิ์และสุนทรีย์ของพวกมึงแต่เพียงเท่านี้