>>319 >>321 เป็นกู ถ้ากูเป็นอาเฉิง กูก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันอ่ะ ว่าจะให้อภัยพี่เว่ยได้หรือเปล่า คือในมุมที่บ้านสกุลเจียงแตก กุว่าอาเฉิงไม่ได้โทษพี่เว่ยขนาดนั้นอ่ะ ตอนแรกๆอาจจะพาล แต่มาคิดจริงๆ คือพี่แค่ส่วนกระตุ้นในเกิดเร็วขึ้น ยังไงสกุลเวินแมร่งก็เหี้ยอยู่แล้ว
จุดที่สองเรื่องคนนู้นนี้ แขวะและเป่าหู คนมันมีปมในใจอ่ะมึง ว่าเป็นรองพี่เว่ยมาตลอด แต่สุดท้ายก็ยังไม่พัง ยังอยู่ด้วยกันได้
.
.
.
.
ตอนไล่พี่ออกจากสกุล ก็จัดฉาก แทงไปแค่ 1 ดาบ แต่ก็ยอมพาอาเจี่ยเยี่ยนหลี มาหาในชุดแต่งงาน ยอมใช้ชื่อที่พี่เว่ยตั้งให้หลาน
แขวะเรียกพี่อี๋หลิงเหลาจู่ ที่คนอื่นตั้งๆกันมา เพราะรู้ว่าพี่ไม่ชอบแน่ๆ คือนิสัยยังเดิมๆกันอยู่เลย
.
.
.
.
แต่สุดท้าย พี่เว่ยเป็นคนทำให้จื่อเซวียนตายจริง เป็นคนทำให้ซือเจี่ยตาย ถึงจะไม่เจตนา แต่เอาจริงๆ ก็ความผิดพี่อ่ะ พี่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ถึงจะบอกโดนคนอื่นยั่วยุ แต่ทั้งสองคนก็ตายเพราะพี่เว่ยจริงๆอ่ะ................. อะไรๆที่เคยคิดว่าไม่เป็นไรไม่โกรธ ไม่เกลียด จุดนี้มันก็ไม่ไหวแล้วอ่ะ
พ่อตาย แม่ตาย พี่สาวพี่เขยตาย แถมคนที่รักมากคิดว่าเป็นพี่ชายแท้ๆ เพื่อนแท้ๆ สุดท้ายก็หันหลังให้อ่ะ
.
.
.
.
.
กุเลยว่า ที่น้องสติแตก ด่าใส่พี่เว่ย เป็นกุ กุก็สติแตกเหมือนกันละว่ะ แถมสุดท้ายก็โกหกเรื่องจินตันอีก..... น้องไม่เหลือใครแล้วอ่ะ ฮืออออออ