การแปลที่ดีในความคิดเรานะ (ที่เรียนมาก็สอนมาแบบนี้) คือแปลครบ ถูกต้อง ไม่ขาดไม่เติม จะมาบอกว่าเพิ่มให้ดีขึ้นไม่ได้ แม้ว่าจะดีจริงๆก็ตาม คนแปลไม่ใช่คนแต่ง มีหน้าที่แค่ทำให้อ่านในอีกภาษาหนึ่งเข้าใจตรงกัน และบรรยากาศในเรื่องตรงกัน หยาบหรือไม่ ต้องดูด้วยว่า ถ้าไม่หยาบแล้วบริบทนั้นความรู้สึกตัวละครเปลี่ยนหรือเปล่า ภาษาไทยจะเรียกว่ามีวรรณะของคำก็ได้ ลำดับขั้นมันเยอะ อะไรพูดกับใครระดับไหน
พอดีนึกถึงการบ้านในคลาส เคยเถียงกับอาจารย์ เรื่องคำที่ใช้ อาจารย์บอกว่ากูใช้คำทางการไป ส่วนตัวกูคิดว่าคำที่ใช้ก็ไม่ได้เปลี่ยนบริบทของบทความ สรุปตรงช่วงที่เป็นประเด็น ตอนตรวจอาจารย์เว้นว่างว่ะ คือไม่คอมเมนท์จุดนี้ เพราะมันเป็นความเห็นต่างกันไม่ใช่การผิดหรือถูก ถ้าตรงไหนเป็นข้อผิดปากกาแดงวงๆมาเลยบวกคอมเมนท์
เรื่องความคิดในใจจารย์เสิ่น คิดว่าคนแปลมีสิทธิ์ใช้คำหยาบนะ ตรงบริบท และความรู้สึกด้วย คนอ่านรู้สึกถึงความปั้นหน้า ของเสิ่นหยวนดีกว่า ก็ไม่ใช่ตัวจริงนี่นะ ถ้าความคิดเป็นศัพท์ทางการเกินไป นั่นต้องเป็นช่วงที่ตัวจริงคิดเอง เห็นว่ามีตอนพิเศษเสิ่นชิงชิวตัวจริงด้วย อาจเห็นความแตกต่างตรงนั้นก็ได้