จะว่ากุลำเอียงเข้าข้างพี่เว่ยก็ได้แต่เวลาเห็นเจียงๆโทษพี่เว่ยแล้วกุอินอ่าว่าพี่ไม่สมควรโดนแบบนี้
เอาจริงๆนะพี่เว่ยเหมือนคนที่ไม่รักตัวเองอะ
ยอมโดนตีตราแค่ปกป้องผญ.ที่รู้จักกันเป็นเดียว เสียสละพลังให้เพื่อนสมัยเด็ก ตอนเป็นแผลในถ้ำ
ไม่รู้จะได้ออกไปไหม ก็เสียสละยาให้พี่วั่ง กลัวอีกฝ่ายหนาวก็สละเสื้อด้านในที่สกปรกน้อยกว่าให้สวม
อันนี้เอาแค่ในอนิเมที่จะถึงนะยังไม่นับวีรกรรมในนิยายที่เสียทุกอย่างให้คนอื่นตลอด
ยิ่งอ่านยิ่งอุทานว่า อิเหี้ยย พี่รักตัวเองหน่อยเห้อออ ขนาดตายไปแล้วฟื้นมาก็ยังไม่โกรธใคร
ยิ้มแฮปปี้หน้าโง่แกล้งแต๋วแตก คือกุแพ้ตัวเอกแบบนี้ต่อให้ไม่ใช่นิยายวายก็เหอะ ทำดีห่าอะไรก็ไม่เคยพูด
คือเข้าใจเลยว่าทำไมพี่วั่งถึงรักขนาดนี้ เป็นผู้ชายที่หล่อทั้งกายและใจจริงๆ ฮือๆ
ปล.ตั้งแต่อ่านนิยายเรื่องนี้ไป อ่านเรื่องอื่นแล้วรู้สึกชืดลง โดนเด็จแม่สาป