>>776 เพียงแค่มองนัยน์ตาชื่อน้ำเน่ามาก บอกตรงๆว่ากูเกลียดชื่อเรื่องมากแต่อ่านสนุกดีนะมึงต้องเน้นว่าสำหรับกูนะ เป็นดราม่าเบาๆ อารมณ์เหมือนมึงทะเลาะรุนแรงกับคนที่บ้านสักครั้งนึงในชีวิตอะแล้วแม่งก็ผ่านไปได้ กลับมาดีกันได้ อารมณ์นั้นแหละ สำหรับกูคือมันก็แนวเอเชียนิยมนะ นายเอกจน พระเอกรวย คือแนวอย่างที่ว่านี่มันแนวกูเลยอะคนที่ไม่ชอบก็อาจจะไม่ชอบไปเลย กูชอบที่นายเอกมันสู้ชีวิตดีขายน้ำเต้าหู้ปาโก๋กับเตี่ยมัน มีน้องสาวที่ใช้เงินเกินตัวเหมือนเด็กสาวโตเร็วสมัยนี้อะ(กูไม่อยากใช้คำว่าเห่อมอย)ที่อยากมีนั่นมีนี่เหมือนเพื่อน ซื้อคสอ.แพงๆ ซื้อบัตรคอนหลายพัน ของใช้ตระกูลแอปเปิ้ล จริงๆบ้านนายเอกมันไม่จนขนาดนั้นนะมึงแต่มันจนเพราะน้องมันนี่แหละไปขอตังค์เตี่ยซื้อนู่นซื้อนี่ อิเตี่ยก็ให้ ไม่เคยปฏิเสธแม่งเลยคงเพราะเป็นลูกสาวขอแหละ อะไรแกก็ให้หมด จนถึงกับยอมไปกู้เงินมาให้ แต่พอมันกู้บ่อยๆเข้าแม่งจ่ายไม่ทันลูกชายแกคือไอ้นายเอกก็โดนตึ๊บเหมือนหมาเดี้ยงดิวะ ซวยฉิบหาย บัดซบเห้ๆ กูสงสารไอ้นายเอกมากตอนมันไปกินบุฟเฟ่ต์ที่เป็นสายพานเพราะอิหมวยอยากแดก นางเสียดายเงินเพราะค่าหัวแต่ละคนมันแพงเลยแดกจนพุงป่องละไปอ้วกแตกทีหลัง สงสารแม่งฉิบหาย ส่วนพระเอกก็เป็นหมอแหละ รวย แต่ต้องลงรพ.รัฐใช้ทุนนี่แหละมั้ง กูจำไม่ได้ ก็มีเรื่องให้เจอกันบ่อยๆเดี๋ยวแม่งก็รักกันเองตามประสานิยายวายแหละมึง แต่กูชอบนายเอกอีกอย่างคือนังเป็นเกย์อยู่แล้วอะ คุ้นๆว่าในเรื่องนังบอกเองว่านังเป็นเกย์ แต่นิสัยก็ไม่ได้มีความแตกสาวอะไรเลย แค่ชอบผู้ชาย ไม่ใช่ว่าแบบตอนแรกชอบผู้หญิงแต่มารักพระเอกเป็นคนแรกแบบดาษๆ กูอ่านไปแล้วรู้สึกตัวเองอวยจังวะ เออ กูน่าจะชอบแหละหว่ะเรื่องนี้ ตอนนั้นซื้อมาถูกด้วย คุ้มฉิบหาย กูชอบนายเอกอะเอ็นดูมัน สงสารมัน ชอบพระเอกด้วยที่นังมีความเป็นผู้ใหญ่ดี กูอยากได้อาป๋านิสัยแบบนี้ อันนี้กูว่ามึงต้องลองอ่านดูภาษาก่อนสักสองสามตอนค่อยซื้อถ้าไม่ชอบไม่ถูกจริตจะได้ไม่ต้องเสียตังค์ นะคะมึงงง