>>52 สปอยย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คนอื่นไม่รู้ แต่พี่เว่ยแม่งไม่เคยแคร์อยู่แล้วอะว่าใครจะเขาใจผิด แต่คนที่โดนพี่เว่ยช่วยไว้ทุกคนก็รู้นะว่าอี้หลิงเหล่าจูเป็นคนดีมากๆ เวินหนิงงี้ เหมียนเหมียนงี้ก็รู้ดี ส่วนเจียงเฉินคือเหมือนมีปมตั้งแต่เด็กอะ คือรักพี่เว่ยนะ แต่ก็อิจฉา คือพ่อเจียงให้ความสำคัญกับพี่เว่ยมากก เพราะเป็นลูกเพื่อนที่กำพร้าพ่อแม่ๆ ตอนเด็กๆต้องไปอยู่ข้างถนน แต่ฮีก็ยังยิ้มแย้มนะ หาเศษอาหารกินตามขยะ ที่กลัวหมาก็เพราะตอนเด็กๆโดนหมาจรรุมอะ พ่อเจียงมาเจอตอนพี่เว่ยมอมแมมเลยลองเรียกชื่อ “เว่ยอิง” พี่เว่ยก็ยิ้มซื่อๆให้ //ใจกุ แต่หม่าม้าเจียงไม่ชอบพี่เว่ย เหมือนพี่เว่ยมาแย่งความรัก/ความเด่นลูกไรงี้ นางก็โอเคนะไม่สน พี่ซื่อเจี๋ย(พี่สาวเจียง) กับเจียง และคุณลุงก็โอเค สรุปคือพี่เว่ยม่างเป็นคนไม่แคร์ใครเท่าไหร่ก็มีเสียใจบ้าง แต่นางถือคติช่วยคนไม่หวังตอบเเทน พี่วั่งก็โดนปักธงตรงนี้แหล่ะ คนเขียนไม่บอกว่าพี่วั่งชอบพี่เว่ยตอนไหน แต่กุว่าชอบตั้งแต่ตอนเด็กๆละ แล้วมันจะมีอีเว้นปักธง รออ่านนิยายอะกัน ปล.พี่เว่ยไม่เคยโกรธที่เจียงเฉิงจะฆ่าตัวเอง