เจิ้นกูอ่านๆ วางๆ กว่าจะจบนานมาก ระหว่างทางยังไงไม่รู้นะไม่ค่อยเหลืออยู่ในความทรงจำ แต่จบแล้วคือประทับใจ จบเคลียร์ ใกล้จบอินเนอร์คนอ่านอย่างกูน้ำตาไหลพราก เพราะเข้าใจความรู้สึก ตัวละครมากๆ เคยเจอแนวนี้ในเรื่องหมอหญิงสายนอมอลแต่ไม่ได้อารมณ์บีบคั้นเท่า แต่กับเจิ้นกูเสียน้ำตา ส่วนตัวละครทั้งสามที่มาหลงรักนายเอกกูก็เข้าใจ มันเป็นความรักแบบยึดติด คล้ายกับว่าถ้าตอนเด็กเราเป็นขอทาน แล้วมีคนมาใจดีกับเราให้อาหารให้ที่อยูให้ความปลอดภัยเราก็จะรักคนๆ นั้นไปโดยปริยาย แล้วแต่ความรู้สึกของแต่ละคนว่ารักแบบไหน แต่ไม่แนะนำคนที่มีเวลาน้อยให้อ่านนะ คืออ่านจบก็เท่านั้นไม่ได้สนุกสนานมากมายแค่ตอนจบทำได้ดีอะ