>>841 ชห ผิดทางกูก็ซื้อมาดองไว้ กะว่า ววฮซ จบค่อยเริ่มอ่าน ไหนจะเจิ้นอีก กลัวจะผิดหวังยกเซ็ตขึ้นมาเลยว่ะ แต่ในนิยายออกช่วงเดียวกันหนึ่งคำมั่นรอดสำหรับกูนะ อ่อนโยนกับรสนิยมกูเลยแหละ
>>843 มึงดูอัดอั้นนะ กูไม่ได้ว่าคนที่ชอบแต่ ววฮซ สำหรับกูเล่มแรกอ่านได้น่าสนใจดี แต่พอเล่มสองมันดูวนลูปไปหน่อย พล็อตเดียวใช้ซ้ำทุกห้า-สิบหน้ากระดาษ คือตื่น หวานกัน กิน มีอุปสรรคนิดหน่อย เคลียร์ได้ จบที่เตียง แล้วก็วนใหม่ ปกติกูเป็นคนชอบแนว slice of life มาก เรื่องไหนที่คนว่าเนือยว่าน่าเบื่อกูอ่านรอดหมด หลายจุดที่มึงยกมาก็เป็นจุดที่ปกติกูจะชอบ แต่กลายเป็นว่าเรื่องนี้ไปได้ไม่ถึงสำหรับกู มันหนาแบบมีแต่น้ำมากไปหน่อย แต่กูเข้าใจคนที่ชอบจริงๆนะ เพราะการ์ตูนหรือนิยายที่กูชอบ ต่อให้มันยืดยานออกทะเลไปดวงจันทร์แค่ไหน กูก็รักที่จะได้เห็นคู่ที่กูรักต่อไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้จบอยู่ดี
กูว่าบอร์ดโม่งเป็นที่ที่เอาไว้รวมสิ่งที่ตรงข้ามกับกระแสหลักอยู่แล้ว เพราเป็นที่ที่ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนพูดถึงพูดอย่างที่คิดได้ แต่พอความไม่ชอบของหลายคนมารวมกัน A ไม่ชอบเรื่อง ก B ไม่ชอบเรื่อง ข C ไม่ชอบเรื่อง ค ภาพรวมที่ออกมามันเลยกลายเป็นคนในโม่งไม่ชอบทั้ง กขค ทั้งที่ความจริง A ไม่ชอบ ก แต่อาจจะชอบเรื่อง ข กับ ค ก็ได้ ดังนั้นเวลาเจอคนว่าเรื่องที่เราชอบให้ปล่อยผ่านไปเหอะ เข้าใจว่าเวลาอะไรที่รักถูกว่าจะรู้สึกเดือด แต่มึงสามารถเลือกที่จะไปคุยเรื่องนี้กับคนที่รักในเรื่องเดียวกับมึงและได้ความสุขกลับมาให้สุขภาพจิตดีมากกว่ามาพยายามทำให้คนที่ไม่ชอบไปชอบหรือเห็นแบบเดียวกับมึงอะนะ
เถียงเรื่องรสนิยมไม่มีถูกผิดแต่ก็ไม่มีวันจบด้วย นานาจิตตัง
ปล.กูว่าตัวร้าย ววฮซ ก็ละครหลังข่าวมากนะ เลเวลละครไทยเลย ไม่เทาขนาดนั้น
ปล.2 เข้าใจว่าเมิ่งถิงเป็นเด็กมีปัญหา ออกแนวเด็กพิเศษด้วยซ้ำ แต่การที่พระเอกดูแลแบบเด็กเลยนี่เหมือนมีลูกมากกว่า แต่ก็เข้าใจคนชอบแนวนี้แหละ ถ้าเขียนโดนใจก็น่าเอ็นดูมากจริงๆ