>>15 อาจเป็นเพราะยุคนั้นเราอยู่กะธรรมชาติอะ รื่นรมณ์กับมันเต็มที่ เทคโนโลยีไรมันไม่มีมาก เหมือนเวลาค่อยๆเคลื่อนไหว เราเลยรู้สึกว่าสำนวนของนิยายสมัยนั้นมันชวนดื่มด่ำกับสิ่งรอบตัว ถามว่าชอบมั้ย คือมันอยู่ในยุคเราก็ชอบแหละ แต่สมัยนี้อะไรก็ต้องเร็วจะให้ตัวละครมานั่งจิ๊บชาแล้วใช้ความคิดดื่มด่ำกับบรรยากาศหรือรอเวลาแสดงความในใจทุกอย่างโดยไม่พูดให้ตัวละครอีกตัวฟังมันก็ไม่ใช่แล้ว
อธิบายง่ายๆคือไม่อยากเดาความคิดมีอะไรให้พูดตรงๆ แสดงตรงๆเลยว่ารักหรือไม่รักก็ว่าไป มันเสียเวลา
เอาจริงๆบางครั้งมันก็รวบรัดจนกูเองก็ไม่อินกับมันไปก็มี