>>849 ถึงไม่พูดหรือไม่สื่อออกมาตรงๆ แต่สำหรับกูความสัมพันธ์ของสองคนนี้มันเกินกว่ามิตรภาพหรือพี่น้องไปไกลมากจนกู่ไม่กลับอะ จางเหยียนโต๋ผู้ลึกลับ เชือดคนได้แบบนิ่มๆ โดยไม่รู้สึกอะไร แอบปากร้ายแบบนิ่งๆ โดดเดี่ยวไม่มีคนสำคัญในชีวิต ฉากหน้าเหมือนเป็นคนมีอัธยาศัยแต่จริงๆ แล้วค่อนข้างเย็นชาไม่สนว่าใครจะเป็นจะตาย แต่กับน้องกวนหู่แล้วต่อให้แอบจิกกัดก็รู้สึกได้เลยว่ามาจากความรักเอ็นดูและห่วงใย จากตอนแรกที่เหมือนจะเข้าใกล้ชิดแบบมีจุดประสงค์แต่ไปๆ มาๆ ก็หลงน้องเข้าเต็มๆ ชอบไซโคบีบบังคับให้กวนหู่เรียกพี่ พอถูกเรียกก็จะดีใจ ไม่สนสิ่งอื่นใดนอกจากชีวิตน้อง ตอนจบภาคนี่แบบ...มันจะจบอย่างนี้ไม่ด๊ายยย กลับมาเขียนต่อเดี๋ยวเน้... และแล้วก็มีภาค 2 ต่อ แต่ไม่มีแปลไทย กูรออย่างมีความหวัง ไม่สปอล์ยตอนจบภาค 1 นะเดี๋ยวไม่สนุก กูจะต้องหาแนวร่วมลงแดงกับกูให้ได้