ต่อ
4. เรื่องฝากวางขายตามร้านหนังสือแล้วยอดพิมพ์คงจะเท่าๆ กัน อันนี้ไม่จริงเสมอไป ไม่จำเป็นต้องเป็นสนพ.ใหญ่ๆ มึงก็สามารถเอาหนังสือไปฝากวางขายได้เว้ย ตัวอย่าง สนพ.บุ้คนิชมีนิยายวางขายที่นายอินกับ b2s แต่ไม่น่าจะทุกสาขาและกระจายไม่ครอบคลุมแน่ๆ (กูขออ้างถึงเพราะพึ่งเห็นโพสเค้าไม่นานว่ามีเกี่ยวกับเรื่องดึงหนังสือ หากสาขาใกล้บบ้านที่ลคไปซื้อไม่มี) หรือไม่มึงเดินเข้าร้านหนังสือหลายๆ สาขาก็ได้ แล้วลองดูว่าหนังสือของเจ้าไหนที่วางขายแน่นอน ซึ่งมันมีไม่เยอะหรอก แล้วการกระจายหนังสือตามร้านมันก็ไม่ได้กระจายไปเท่าๆ กันอยู่แล้ว กูถึงบอกว่าบางทีวางขายในร้านหนังสือชั้นนำ (นายอิน/b2s) แต่มีสาขาละไม่กี่เล่มมันก็มี มันถึงได้มีการดึงหนังสือกันข้ามสาขาไง แล้วหนังสือทุกเรื่องก็ใช่ว่าจะเข้าทุกสาขา สปก.ส่วนตัวกูที่เจอเองด้วย เพราะกูเคยจะไปซื้อเรื่อง ฤาขันทีไม่อาจมีรักกับวังหลังที่นายอินแถวบ้าน แต่พนงบอกไม่มีเข้า อยากได้ต้องสั่งจอง หรือบางเรื่องของมาไม่กี่เล่ม หมดแล้วหมดเลยไม่มีมาวางอีก นอกจากจะสั่งจองกับพนงให้เค้าดึงจากสาขาที่เหลือมา ไม่มึงก็ต้องสั่งทางออนไลน์
แล้วทุกเรื่องของแต่ละสนพ.ไม่จำเป็นต้องพิมพ์จำนวนเท่ากันรึเปล่า ต่อให้จะพิมพ์กับค่ายเดียวกันก็เถอะ ยิ่งเป็นสนพ.เล็ก ยิ่งน่าจะพิจารณาเป็นเรื่องๆ ไปว่ามันจะขายได้เท่าไหร่ กูคิดว่าสนพ.เค้าต้องประเมินอยู่แล้วว่าเรื่องที่เค้าเลือกมันจะขายได้มากน้อยแค่ไหน แต่เพียงแค่การพิมพ์กับอววโอกาสที่จะได้ตีพิมพ์เยอะกว่ามันมีสูงกว่าไง เพราะอววต้องเลือกเรื่องที่มั่นใจว่าขายได้มาทำอยู่แล้วอะ ประกอบกับหลายๆ อย่างที่กูพูดไปด้วย
แล้วการที่เค้าการันตีการพิมพ์เยอะกว่า ก็หมายความว่ามันต้องมีโอกาสขายได้เยอะ ถูกไหมอะ เรื่อง A ประเมินแล้วว่าพิมพ์ 1พัน เรื่อง B ดังมากๆ เอาไปทำเป็นซีรีส์ด้วย พิมพ์รอบแรกเลย 3พัน ถ้าขาดตลาดก็ตีพิมพ์เพิ่ม
ส่วนสนพ.อื่นที่ธุรกิจเล็กกว่ากำลังทุนมันอาจทำไม่ได้เท่าไง ไหนจะการตลาด การโฆษณาต่างๆ อีก
อวว อาจไม่ได้มีหนังสือที่สนุกสุด ดีสุด แต่องค์ประกอบหลายๆ อย่างมันได้ไง งานขายในตลาดอะ
ส่วนมึงจะซื้อหนังสือของอวว.ไหมนี่ก็อีกเรื่อง เพราะกูไม่ได้กำลังพูดเรื่องคุณภาพของนิยายหรือความสนุกของนิยาย