ปรมาจารย์ลัทธิมารตอนแรกเราอ่านไปก็ไม่ติดนะ เทียบกับเรื่องเลี้ยงต้อย(ชื่อนี้ป่ะนะ ที่คนแต่งคนเดียวกัน) แล้วคิดว่าเรื่องนั้นเขียนได้น่าติดตามกว่าเยอะมาก เราติดจนไปตามอ่านจีน(แบบทุลักทุเล)จนจบ
ส่วนปรมาจารย์ เราว่าสเกลเรื่องมันใหญ่ ตัวละครเยอะ translation qualityก็อาจจะมีส่วน ทำให้แบบรู้สึกช่วงแรกๆน่าเบื่อ เราดองไว้หลายตอน จนวันไหนเบื่อๆค่อยอ่าน ปรากฏว่าอ่านไปอ่านมาเราก็ ติดเลยจ้าาา 55555 อยากเห็นสองคนนี้ลงเอยกันไวๆจริง
ตอนล่าสุดนี่ดีต่อใจมาก อ่านไปยิ้มไปคนเดียว UvU ตายอย่างสงบ