ระบาย+สปอล์ย เทวทูตปีกขวา (16)
.
.
.
.
.
เออ ต่อมาก็เป็นสงคราม ฮานิย่าห์ลงไปตบอยู่กะแมมม่อน โดนแมมม่อนฉีกปีกทิ้งทั้งหกข้าง และเสียตาไปข้างนึง
มิคกี้ก็เลยปรากฏตัวกลางฟ้าเหนือสนามรบ ทุกคนเงยมอง อึ้ง (คือมีแค่คนในที่รู้ว่ามิคกี้กลับมาแล้ว) มิคกี้กำดาบศักดิ์สิทธิ์ ลงไปขวางอยู่หน้าฮานิย่าห์ เผชิญหน้ากับแมมม่อน แมมม่อนเห็นแม่ก็ช็อค เจ้าเป็นใคร!
มิคกี้ก็เอาดาบชี้ด่า มึงกล้าทำน้องเหรอ!
แมมม่อนจำวิธีการด่าได้ก็เลยปัดดาบแม่พุ่งเข้าไปกอด “เป็นท่าน ข้าคิดถึงท่าน! ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน!” แล้วก็จูบๆๆๆๆๆๆ มิคกี้ก็เหวี่ยงลูกกระเด็น ยังไม่ยอมที่แมมม่อนตัดปีก/ทำฮานิย่าห์ตาบอดไปข้าง
แมมม่อนก็เลยบอก ข้าตัดปีกเขา ทำเขาตาบอด แต่เขาสังหารปีศาจไป 70,000 ตนนะแม่!
มิคาเอลก็ไม่สนใจ เอาดาบชี้หน้าเหมือนเดิม บอกว่าข้ามีให้เจ้าสองทางเลือก ถอยทัพกลับไป มิเช่นนั้นก็รบกับข้า แมมม่อนฟังแล้วก็โกรธ เพราะรู้ว่าแม่เอาจริงแล้ว แมมม่อนบอก ท่านทิ้งให้พ่อข้าแทบบ้า แล้วก็ทำกันอย่างนี้งั้นเหรอ!!
มิคาเอลย้ำคำเดิม “กลับไป หรือสู้กัน”
แมมม่อนไม่พอใจแลง แต่ก็ยอมถอยทัพกลับ ก่อนไปยังหันมาถามแม่ว่าท่านไม่ไปกับเราจริงๆ เหรอ มิคาเอลไม่ตอบ แมมม่อนก็กลับไปแบบไม่เต็มใจ (เออ น้องเบลก็มาสงครามด้วยนะ อยู่แถวๆ นั้นแหละ แต่ไร้บท บาย)
แล้วจากนี้ก็พักยกนิดนึง มิคกี้กลับสวรรค์ไปพร้อมลูก กลับเข้าบ้าน (บ้านที่อยู่กะเมตาตรอน) ก็คุยๆ กะเมตาตรอน แล้วราฟาเอลก็โผล่มา มิคกี้เห็นราฟาเอลก็เดินเข้าไปเตะแม่งล้ม แล้วก็เตะๆๆๆ จนราฟาเอลกลิ้งไปชนฝาห้องถึงหยุด (เอาล่ะ กูของงสักครู่ว่าทำไมต้องเตะ เพราะเป็นชู้เหรอ เอ้ะ รึกูข้ามอะไรไป เอ้ะๆๆ ช่างแม่งละกัน) ราฟาเอลที่สะบักสะบอมลุกขึ้น ยิ้มพูดอะไรสักอย่างที่กูไม่สนใจจำ แล้วก็จากไป
++