เอาล่ะ นี่กู >>229-233 >>258-264 กูเอง กูอีกแล้ว กูกลับมาเพราะกูไม่ไหวอีกแล้ว เหมือนกูพูดปย.นี้มาพันล้านครั้งแล้วตั้งแต่อ่านเรื่องนี้...เหี้ย แต่คราวนี้กูไม่ไหวจริงจัง (อีกแล้ว) กูจึงคัมแบ็ค
ระบาย+สปอล์ย เทวทูตปีกขวา (11)
.
.
.
.
.
โอเค ล่าสุดคืออิลู่สมองไปหมดละ นอนคุยกะศพมิคกี้ดังที่กูเล่าไป ต่อจากนั้นนางก็คุยโน่นนี่กะศพเมีย จนมาวกเข้าประเด็นว่าวันนั้นข้าน่าจะห้ามไม่ให้เจ้าไป วันนั้นข้าน่าจะไปกับเจ้า ปกป้องเจ้า เคียงข้างเจ้า แล้วลูซิเฟอร์ก็ซบหน้าลงร้องไห้ ตรงนี้น่าสงสารมาก กูสะเทือนใจมาก
แล้วก็มีมือข้างหนึ่งลูบศีรษะลูซิเฟอร์ พอลูลู่เงยหน้าขึ้นมอง ก็พบกับดวงตาสีฟ้าที่คลอไปด้วยหยาดน้ำตา
"อย่าร้องไห้"
มิคาเอลฟื้นแล้ว
หลังจากนี้ถึงกูไม่บอกพวกมึงก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นั่นคือฉากรักอันลือลั่น เอากันสามวันสามคืนไม่มีจบสิ้น (ยิ้มอ่อน พนมมือ) ที่พีคคือมิคกี้บอกว่ามันทรมานมากนะที่รู้สึกตัวแต่ตอบสนองอะไรไม่ได้ แล้วนางก็หลั่งน้ำตามองสามี "ลูซิเฟอร์ ข้าได้ยินทุกคำพูดของเจ้า รับรู้ทุกการสัมผัสจากเจ้า"
ใช่แล้วค่ะพวกมึง มิคกี้รู้ทุกอย่างว่าผัวมาคร่ำครวญกะศพนางยังไง ย่ำยีศพนางไปเท่าไหร่ และนางก็ซาบซึ้งถึงทรวงใน
......กูพนมมืออีกครั้ง อยากจะซึ้ง แต่อดผวาไม่ได้จริงๆ ถ้ากูเป็นมิคกี้ พอฟื้นปุ๊บกูจะรีบบินหนีไปให้ไกล ชาตินี้อย่ามายุ่งกะกูอีกเลย!!!!!!! แต่มิคกี้ไม่ผวาเหมือนกู เขารักกัน เขารับได้ /กูเลยได้แต่พนมมือ หลั่งน้ำตา (ส่วนเรื่องเป็นศพแล้วทำไมฟื้น ไม่เน่า ตายจริงหรือแค่สลบนี่กูไม่รู้ว่ะ แต่มันใช้คำว่า Dead ไง ก็ควรตัยห่านไปแล้วมะ)
++