เพื่อนโม่ง แนะนำนิยายเยียวยาจิตใจกูที ขอตรรกะตัวละครไม่งี่เง่า ไม่มีเด็กน่ารำคาญๆ
ขอบ่นหน่อย เคยอ่านนิยายเรื่องนึง หลานนายเอกเป็นเด็กผู้หญิงที่ทุกคนรักและสปอยมาก นางหมั่นไส้พระเอกเลยกวน พูดไม่ดี ทำกิริยาไม่ดีใส่บ่อยๆ แต่เหมือนทุกคนก็ยังมองแค่ว่าเป็นเด็กซนๆแสบๆ ซึ่งมันไม่ใช่เลยอะ มันคือเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน มีคนอ่านทักหลายคนว่าไม่โอเค ไม่น่ารัก ตอนหลังคนเขียนเลยเขียนให้หลานนายเอกได้รับบทเรียนบ้าง(ซึ่งก็ไม่อะไรเท่าไหร่ หรือกูใจร้ายกับเด็กไป...) แต่กูรู้สึกว่าถ้าเป็นชีวิตจริงกูคงกลับมาเอ็นดูหรือยุ่งกับเด็กคนนี้ไม่ลงอีกอะ สงสัยว่าทำไมนิยายหลายเรื่องเวลาเขียนเกี่ยวกับเด็กต้องออกมาเป็นเด็กแบบนี้ มันไม่น่ารักเลยนะจริงๆ ถ้าไม่เป็นแบบนี้ก็มักเขียนให้ง้องแง้งเกินไป บางเรื่องเขียนเด็กมอต้นหยั่งกับเป็นเด็ก2ขวบ แบบเด็กคือผ้าขาวต้องปกป้อง ต้องโอ๋ พูดจางุงิ ป้อนข้าวให้ มันก็เกินไปปปป บางเรื่องอยู่ป.5ละยังอุ้มไปไหนมาไหนอยู่เลย ช่วยเขียนให้สมเหตุสมผลกว่านี้ที