ต่อ ความรักน่ะนะ เล่ม 2
สปอย
.
.
.
.
.
.
.
เล่มนี่เล่าเป็นมุมมองของเมะ จะเห็นได้ว่าเคะมีการพัฒนาและเติบโตอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว จากเล่มแรกที่เคยอยากบ้องหูเคะมาเล่มนี้อยากกระทืบเมะแทนละ
เรื่องจะเล่าย้อนตั้งแต่สมัยเด็กๆของทั้งคู่ว่าเมะเองก็ชอบเคะ มองแต่เคะ แต่งนิยายโดยมีเคะเป็นอิมเมจนางเอกมานานแล้วแต่ตัวเองยั้งเอาไว้เพราะรู้ว่าไม่ใช่ทางที่ถูกต้อง ตอนที่เคะสารภาพรักตอนเมะอายุ 16 ที่ตอบไปอย่างนั้นในใจก็บ่นเคะว่ามาพูดทำไม ถ้าไม่พูดก็ยังจะคงสถานะเหล่านี้ไว้ได้แท้ๆ และไม่กล้าตอบรับเพราะกลัวว่าจะไม่สามารถกลับมาทางปกติได้อีก
เรื่องกลับมาต่อจากเล่มแรกคือหลังจากที่เคะออกจากรพ.กลับบ้านไปตอนนั้นเคะบอกว่ายังรักเมะอยู่แต่จะไม่คาดหวังอะไรอีกแล้ว ที่เคยโทรหา/เมลมา/มาหาอะไรก็ไม่มีอีก เมะเองก็ร้อนใจอยากเจอแต่ก็รู้สึกผิดผสมๆกับที่พยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้เดินทางผิดโดยการยอมรับว่าตัวเองรักผู้ชายด้วย เมะก็ติดต่อเคะไปนานๆครั้ง ทุกครั้งที่เจอกันเคะก็ยังแสดงให้เห็นว่ารักเมะอยู่แต่ไม่กล้าเข้าหาก่อนแล้ว ด้วยความที่ทั้งหึงทั้งหวงทั้งหงุดหงิดที่เคะทำตัวเปลี่ยนไปและหงุดหงิดตัวเองที่ไม่กล้าพูดไม่กล้าบอกเรื่องที่ตัวเองรักเค้าออกไปทำให้ทำเรื่องแย่ๆกับเคะกับหลายที (โอยยย โมโหเมะมาก แล้วก็เซ็งเคะที่ยอมลงให้ทุกที) แฟนเก่าในเล่มก่อนก็มาวนเวียนป้วนเปียนให้เมะหึงแล้วก็พูดจาร้ายๆใส่เคะ แต่เคะชัดเจนเด็ดขาดขึ้นนะ (ปรบมือ)
สุดท้ายเคะเลยหนีไปทำงานที่ตจว. เมะเองก็ซึมไม่มีเรี่ยวแรงทำงานจนมีคนมากระตุ้นให้รู้ใจตัวเองสักที เมะเลยตั้งใจเขียนนิยายเพื่อแสดงความรักของตัวเองออกไปแต่ก็ยังไม่ได้เจอกัน จนกระทั่งได้รับคำกระตุ้นจากการสัมภาษณ์คนที่เป็นมะเร็งว่าถ้าพรุ่งนี้เราตายจะมีเรื่องอะไรที่เสียใจที่ไม่ได้ทำ เมะเลยตัดสินใจไปหาเคะแล้วก็บอกรักในที่สุด ตอนหลังเคะก็ย้ายกลับมาทำงานที่โตเกียวและอยู่ด้วยกัน
ส่วนตัวคือชอบในระดับนึงแต่ไม่สุดเพราะเซ็งคาแรคเตอร์เคะในเล่มแรกรวมถึงเมะในเล่มสอง คือไม่โอจริงๆนะกับการที่ยอมทนกับ Domestic violent มันไม่ใช่อ่ะ (แต่ก็นะ งานอ. Higuchi Misao นี่ทำกูไปไม่สุดอยู่แล้วจะชอบก็ตะขิดตะขวงใจในหลายประเด็น จะว่าเกลียดก็มีหลายส่วนที่ชอบอยู่) เอาเป็นว่าใครเป็นแฟนงานอ.ก็หามาอ่านดูละกัน
*Warning* เคะค่อนข้างมีอะไรกับคนอื่นมาหลายคนก่อนจะลงเอยกับเมะ รวมไปถึงเคะเคยโดยแฟนเก่าข่มขืนด้วย (แต่ก็ให้อภัย -"-) เมะเองก็มีอะไรกับแฟนสาวหลายคนมาก่อนเช่นกัน ใครไม่โอกับแนวนี้ก็ผ่านไป