เห็นพวกมีงเมาท์แล้วอดไม่ได้ เรื่องปราชนี่กูชอบทุกตัวละครเลย ดูมีความเป็นคนเทาๆ ไม่ว่าจะใคร ตามที่พวกมึงๆพูดๆ ยิ่งเนี่ยตันมาตายแบบ กูว่านขเขียนได้ใจเด็ดดี ในสภาวะสงครามเป็นไปได้ยากที่จะไม่ถูกหมิ่นเกียรติหรือหยามศพ กูชอบจุดนี้มาก แม้จะปวดใจตุ๊บๆๆ หลี่เหยียนกูก็ชอบ ยิ่งชอบฉากในคุก นั่งรำพึงถึงเมียที่ตายถึงอดีต ตอนโดนน้องเหมียวหลอกว่าเมียถูกรื้อสุสาน กูทั้งขำทั้งสงสาร เป็นตัวละครที่กูแอบชอบเห็นความเปลี่ยนแปลงตั้งแต่จนโตกระทั่งตาย กูว่าแม่งแฝงอะไรไว้เยอะมาก
แต่ละตัวละครแม่งมีจุดยืนมีความซับซ้อนเป็นมนุษย์ดี แต่กูกลับสะท้อนใจกับรัชทายาทที่สุด ยิ่งมาเจอฉากที่ถูกฆ่าตายแล้วพบว่าถูกตอน กูแบบ เชี้ยยย คนๆนึงทั้งชีวิตถูกเลี้ยงมาเพื่อปกครองอยุาจุดสูงมาทั้งชีวิต แต่จุดจบแม่งถูกทรมานตายทั้งเป็นแบบกูรู้สึกหดหู่มาก
กูชอบช่วงที่บ้านเมืองแตกมากๆ อ่านแล้วเครียด กดดัน กูอินจนน้ำตาไหลพรากๆๆ 5555 ขนาดกูไม่ชอบฮ่องเต้กูยังรู้สึกอดสูแทนตอนที่เห็นพวกขุนนางโดนจับ องค์ชายองค์หญิงถูกข่มเห่ง รัชทายาทต้องก้มหัวไรงี้ กูแบบหดหู่เชี่ยๆ
แต่พอหลังจากที่น้องเหมียวให้เงินทุกคนที่เข้ามาขอยืมไปตั้งตัว กูก็ชอบสังเกตตลอดว่าเมื่อไรจะได้เงินคืน สรุปไม่ได้คืนสักบาท 555 น้องเหมียวเราก็ไม่ยึดติดกับสมบัติ ดีจริงๆ แต่สามีคนเดียวก็คุ้มแล้ว 5555