>>451 กุเองกลับมาแล้วพร้อมสปอ
.
.
.
.
ทีนี้พอเห็นพี่วั่งจีเมาเหมือนหมา5555 พี่เว่ยก็ใช้โอกาสนี้หลอกถาม คือจะถามเรื่องทำไมจำตัวเองได้ทันทีที่เจอกันตอนครั้งแรกและทำไมถึงยอมช่วยเหลือ นางเลยลองถามคำถามง่ายๆก่อนว่าพี่วั่งจะยอมตอบไหม ถ้าพี่วั่งยอมตอบก็จะหลอกถามไปเรื่อยๆ
พี่เว่ย"เจ้าเคยแอบดื่มเหล้าที่เก็บไว้ในห้องตัวเองไหม (หมายถึงเหล้าที่พี่เว่ยชอบนั่นล่ะ)"
พี่วั่งจี "ไม่"
พี่เว่ย "แล้วเจ้าชอบกระต่ายรึเปล่า"
พี่วั่งจี "ชอบ" << โอ้ยยหานกวงจุนหลุดมาด 5555
พี่เว่ย "เคยแหกกฎบ้างไหม"
พี่วั่งจี "เคย"
พี่เว่ย "เจ้าเคยชอบใครบ้างไหม"
พี่วั่งจี "เคย"
พี่เว่ย "คนแบบเจียงเฉินล่ะ?"
พี่วั่งจี (ขมวดคิ้ว) "หืม"
พี่เว่ย "เวินหนิง?"
พี่วั่งจี (ไม่ค่อยสนใจ) "หะ"
พี่เว่ยเลยชี้มาที่ตัวเองแล้วถาม "แล้วนี่ล่ะ"
พี่วั่งจีมองแล้วก็ตอบว่า "ของข้า"
พี่เว่ย "...."
พี่วั่งจีก็พูดย้ำอีกช้าๆว่า "ของๆข้า" << พีคในพีคคคค
พี่เว่ยก็เข้าใจว่าอ้อ ที่ว่าของข้านี่คือปี้เฉินที่เขาแบกไว้ด้านหลังใช่ไหม << โอ๋ยจอมมารคนเด๋อ
นางเลยถือปี้เฉินเดินไปรอบห้องซ้ายทีขวาที พี่วั่งจีก็มองตามตลอดด้วยสายตาร้อนแรง คือบั่บพี่วั่งจีไม่ใช่น้องหมาให้เอ็งเล่นนะเว่ย 5555
"เจ้าอยากได้หรือ" พี่เว่ยถามพร้อมยื่นปี้เฉินไปด้านหน้า
"อยากได้" เหมือนกับแค่พูดรอบเดียวไม่พอที่จะแสดงความปราถนาของหลานวั่งจี เขาคว้าข้อมือของอีกฝ่ายที่ถือกระบี่ไว้ ดึงเข้ามาใกล้ จ้องมองด้วยนัยน์ตาสีอ่อน แล้วพูดเน้นย้ำอีกครั้งอย่างช้าๆ
" ข้า อยาก ได้"
ถึงแม้ว่าเว่ยอู๋เซียนจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเมา และสิ่งที่อยากได้คือปี้เฉิน แต่คำพูดและสายตาที่ส่งตรงมาที่เขาก็ทำให้รู้สึกราวกับว่าแขนขาอ่อนกำลังลง
ต่อมาพี่เว่ยก็บ่นๆว่า นี่ถ้าหลานจ้านเป็นเสือผู้หญิงนี่จะเป็นยังไงนะ << อารมณ์ประมาณว่าขนาดตัวเองที่ชอบผู้หญิงยังเกือบหวั่นไหว เพราะพี่วั่งจีมีเสน่ห์มากจริงๆ
ต่อมาพี่เว่ยเลยจะถามคำถามที่คาใจมานานคือ ทำไมถึงจำข้าได้ ในขณะที่พี่วั่งจีกำลังจะตอบนั้น สีหน้าเจ้าตัวก็เปลี่ยนกระทันหัน คว้าตัวพี่เว่ยผลักให้นอนบนเตียงแล้วดับเทียน
เพราะว่าเป็นเวลา3ทุ่ม เวลาประจำของกูซูหลานที่ต้องเข้านอน 5555 พี่เว่ยก็บ่นหงุงหงิงว่าข้าจองไว้สองห้องทำไมต้องมาเบียดเตียงเดียวกันด้วย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะโดนกดจุดให้เคลื่อนไหวไม่ได้ ที่นี้พอพี่เว่ยบ่นให้ "ออกไปเลย" พี่วั่งที่กำลังเมาได้ที่ก็เขาใจว่าหมายถึงให้แก้ผ้า5555เลยกำลังจะคลายปมเชือกชุด พี่เว่ยก็บอก เออข้านอนที่นี่แหล่ะ!ไม่ต้องถอดโว้ย (โอ้ยตลกพี่วั่ง)
สุดท้ายที่เว่ยก็ต้องเป็นหมอนข้างให้พี่วั่งจีอีกหนึ่งคืน แล้วนางก็บ่นว่าเข้าใจแล้วทำไมตระกูลหลานถึงห้ามดื่มเหล้า ถ้าแค่ดื่มไหเดียวแล้วเรื้อนขนาดนี้ก็สมควรจะโดนลงโทษแล้ว พอพี่เว่ยพูดไม่หยุดพี่วั่งจีก็ยกมือขึ้นมาปิดปากพี่เว่ยแนวๆให้เงียบได้แล้ว สุดท้ายพี่เว่ยก็รำพึงรำพันกับตัวเองว่าตั้งแต่ฟื้นมาแล้วหาเรื่องแกล้งหลานจ้าน ทำไมตัวเองถึงซวยทุกทีวะ
(จบบทที่31)